Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνον νερό. Όλη η γη ήταν μια απέραντη θάλασσα. Ώσπου μια μέρα, βγήκε απ΄το νερό ένα ψάρι, που το έλεγαν Γουαντα, και ξάπλωσε στην αμμουδιά για να κάνει ηλιοθεραπεία. Όταν γύρισε το βράδυ στην θαλάσσια γειτονιά του όλα τα ψάρια ξετρελάθηκαν και προκειμένου να μάθουν που απέκτησε αυτό το ωραίο σοκολατί χρώμα, τον κερνούσαν ποτά μέχρι το πρωί στο τοπικό μπαράκι. Ο Γουαντα όμως, που ήτανε και λίγο πονηρός, σκέφτηκε πως αν πει το μυστικό του θα τρέξουν όλοι να μαυρίσουν και τότε θα πάψει να είναι το κέντρο της προσοχής. Αυτό κράτησε λίγο καιρό. Ο Γουάντα σεργιανούσε περήφανος στη γειτονιά και όλοι τον κοιτούσαν με θαυμασμό και ζήλια, και για να πούμε την αλήθεια, με περισσότερη ζήλια και λιγότερο θαυμασμό. Όλα τα κορίτσια ήταν ερωτευμένα μαζί του και ο Γουάντα δεν έχασε την ευκαιρία και έκανε ότι θα έκανε και κάθε έξυπνο ψάρι αν βρισκόταν στη θέση του, παντρεύτηκε την ωραιότερη. Δεν σας είπα όμως ότι ο Γουαντα είχε ένα μικρό ελάττωμα, παραμιλούσε στον ύπνο του. Κάποια στιγμή, επόμενο ήταν, τον άκουσε ένα βράδυ η γυναίκα του και την άλλη μέρα το πρωί το είπε εμπιστευτικά σε μια από τις φιλενάδες της κι αυτή με σειρά της σε μια άλλη και μέχρι το μεσημέρι, όπως λέει κι ο λόγος, το μάθανε και οι γάτες. Έτσι όταν ο Γουαντα αποφάσισε να ξαναπάει για ηλιοθεραπεία βρήκε όλη την παραλία γεμάτη με ψάρια.
Από τότε η ηλιοθεραπεία έγινε μια ευχάριστη διασκέδαση για τα ψάρια που συναγωνίζονταν ποιο θα μαυρίσει περισσότερο και καλύτερα. Κάθονταν στην παραλία και λιαζόντουσαν με τις ώρες, αλείφοντας τα κορμιά τους με διάφορες κρέμες μαυρίσματος, και επειδή η μέρα δεν περνούσε εύκολα κάποιο απ΄τα ψάρια που το έλεγαν Γουίλιαμ Μόργκαν, εφεύρε το βόλεϊ, και κάποιο άλλο, δεν θυμάμαι ακριβώς πιο, τις ρακέτες και ένα τρίτο το τένις- το όνομα του ήταν Γουόλτερ Γουίγκφιλντ, και ένα τέταρτο το σερφινκ, και ο καιρός περνούσε ευχάριστα τόσο που κανείς δεν πρόσεξε, παρά μόνον όταν ήταν πια πολύ αργά, ότι τα βράγχια τους έγιναν πνευμόνια, ότι τα λέπια τους χάθηκαν και αντικαταστάθηκαν με δέρμα, ότι τα πτερύγια τους έγιναν χέρια για να παίζουν καλύτερα βόλεϊ και ότι απέκτησαν πόδια για να μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες. Όχι ότι στεναχωρέθηκε και κανείς ιδιαίτερα απ΄ αυτές τις μικροαλλαγές. Θα μου πείτε, ΄΄κι εσύ που το ξέρεις;΄΄ Και όμως, το ξέρω γιατί διαφορετικά δεν θα αγόραζαν αυτοκίνητα, ούτε θα φορούσαν μαγιό και βερμούδες, και οπωσδήποτε δεν θα βάζανε γυαλιά για τον ήλιο ή για την τηλεόραση. Και για να μην σας καθυστερώ, θα σας το πω με δυο μόνον λόγια: Eτσι μας προέκυψε ο άνθρωπος.
Από τότε έχει περάσει πολύς καιρός και όλοι μας έχουμε ξεχάσει την πραγματική καταγωγή μας, και πρώτος και καλύτερος ο Δαρβίνος, που ισχυρίζεται ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Αλλά η απόδειξη, ότι κάποτε ο άνθρωπος ήταν ψάρι, είναι το γεγονός ότι κάνουμε ότι μπορούμε για να είμαστε κοντά στη θάλασσα και στο νερό. Είμαστε ικανοί να διανύσουμε πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα, ειδικά το καλοκαίρι στις διακοπές, για να περάσουμε λίγες μέρες σε μια όμορφη παραλία με καθαρά νερά και να κολυμπήσουμε. Και τις άλλες, όμως, εποχές του έτους βουτάμε στις πισίνες, κάνουμε ντους ή μουλιάζουμε σε κάποια μπανιέρα ή σάουνα, χωρίς να υπολογίσουμε τα θερμά ή ιαματικά λουτρά, το τζακουζι, το χαμάμ, το μπάνιο στα ποτάμια και στις λίμνες και φυσικά, πάνω απ΄ όλα, μας αρέσει να πίνουμε πολύ νερό. Επιβεβαιώνουμε έτσι την προέλευση μας από τη θάλασσα και το νερό, που μας δροσίζει, μας ηρεμεί, μας κάνει καλό στην υγειά μας και γενικά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό.
Αν λοιπόν ποτέ συναντήσετε αυτόν τον εξυπνάκια που λέγεται Δαρβίνος, είναι ένας γέρος με μακριά γένια που παριστάνει τον επιστήμονα, και σας ρωτήσει ΄΄γιατί ο άνθρωπος τρώει τα ψάρια;΄΄ εσείς να του απαντήσετε ΄΄ότι και στη θάλασσα ακόμα, το μεγαλύτερο ψάρι τρώει το πιο μικρό΄΄. Κι αν αυτός σας ξαναρωτήσει ΄΄πίνουν τα ψάρια νερό;΄΄ εσείς να του πείτε ότι ΄΄και βέβαια πίνουν, ειδικά όταν κάνουν ηλιοθεραπεία τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού΄΄. Και για να τον ξεφορτωθείτε, ώστε να μην σας ενοχλήσει άλλο, ζητήστε του να σας εξηγήσει ΄΄πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος να κατάγεται από τον πίθηκο αφού ο πίθηκος ούτε πλένεται, ούτε ξέρει να κολυμπάει;΄΄.
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου