ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ για ΠΑΙΔΙΑ και για ΜΕΓΑΛΟΥΣ / ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ και ΒΙΝΤΕΟ / ΚΕΙΜΕΝΑ και ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ/ Η ιστορία της παιδικής λογοτεχνίας ξεκίνησε τον 18ο αιώνα όταν αναγνωρίστηκε η παιδική ιδιαιτερότητα με το κίνημα του Διαφωτισμού ( Ρουσσώ - Αιμίλιος )
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα e-book μυθιστορημα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα e-book μυθιστορημα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Η ΚΡΥΦΗ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
http://www.scribd.com/doc/28272247/Η-ΚΡΥΦΗ-ΑΥΛΗ-ΤΟΥ-ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ούγκο Πρατ, Ιταλός σκιτσογράφος, δημιουργός του Κόρτο Μαλτέζε
Ο Corto είναι άτομο ελεύθερο, δεν προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο, του φτάνει που απλά δεν τον δέχεται, Είναι ένας αναρχικός, φίλος όσων έχουν καλή καρδιά και εχθρός των καθαρμάτων, αντί-ρατσιστής, αντί-αποικιοκράτης, περιπλανώμενος τυχοδιώκτης που βρίσκει στα ταξίδια του μαύρες αδελφές, ξαδέλφια ιθαγενείς...
Η μαγεία του Corto Maltese έγκειται στο γεγονός άτι πάντα μπλέκει σε υποθέσεις που δεν τον αφορούν και ενώ δηλώνει ότι το κάνει για τα χρήματα, σχεδόν πάντα αποδεικνύεται το αντίθετο, μια και το υλικό μέρος δεν τον ενδιαφέρει, αυτό που τον νοιάζει συνίσταται στην αγάπη που τρέφει για τους καλούς ανθρώπους, τον ενοχλεί ο ρατσισμός, ο Θάνατος, η βία και η αδικία. Σε μια από τις πολλές περιπέτειές του πλακώνει στο ξύλο ένα δουλέμπορο και λέει ότι το' κάνε γιατί τον έκλεψε στα χαρτιά, ενώ ο Steiner (φίλος του Hugo) μέσω της αγνής ειρωνείας του, τονίζει ότι το βρώμικο επάγγελμα πείραξε τον Corto. Έτσι είναι, ο ανθρωπιστής Corto συγκινεί την ψυχή μας με τις όμορφες πράξεις του και κάνει το χαμόγελό μας να αναδύεται στα χείλη μας όταν δηλώνει ότι το έκανε για ένα σκοπό υλικό.
Ο Corto Maltese κινείται στις αρχές του αιώνα μας και γράφει παράλληλα την ιστορία των χρόνων αυτών, μορφές όπως ο Γκάντι,
ο Ρεμπώ, μεταξύ άλλων, ξαναζούν στις ιστορίες που σχεδίασε ο Hugo Pratt. Όμως ο Corto αν και μοναχικός δεν ήταν ποτέ μόνος, είχε παντού φίλους, ο παλιός πειρατής Rasputin, ο καθηγητής Steiner και οι γυναίκες που τόσο τον αγάπησαν και τις αγάπησε, που όμως πάντα του ήταν μακρινές, η Πανδώρα ήταν η μεγάλη του αγάπη, η Morgane, η Bouche Doree, η Μου Lou Sung, η Esmeralda, η Banshee, η Changai Li, η Soledad, η Lady Rowena...
Ούγκο Πρατ
http://www.comicorange.gr/HugoPratt.htm
Κόρτο_Μαλτέζε
http://el.wikipedia.org/wiki/Κόρτο_Μαλτέζε
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ούγκο Πρατ, Ιταλός σκιτσογράφος, δημιουργός του Κόρτο Μαλτέζε
Ο Corto είναι άτομο ελεύθερο, δεν προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο, του φτάνει που απλά δεν τον δέχεται, Είναι ένας αναρχικός, φίλος όσων έχουν καλή καρδιά και εχθρός των καθαρμάτων, αντί-ρατσιστής, αντί-αποικιοκράτης, περιπλανώμενος τυχοδιώκτης που βρίσκει στα ταξίδια του μαύρες αδελφές, ξαδέλφια ιθαγενείς...
Η μαγεία του Corto Maltese έγκειται στο γεγονός άτι πάντα μπλέκει σε υποθέσεις που δεν τον αφορούν και ενώ δηλώνει ότι το κάνει για τα χρήματα, σχεδόν πάντα αποδεικνύεται το αντίθετο, μια και το υλικό μέρος δεν τον ενδιαφέρει, αυτό που τον νοιάζει συνίσταται στην αγάπη που τρέφει για τους καλούς ανθρώπους, τον ενοχλεί ο ρατσισμός, ο Θάνατος, η βία και η αδικία. Σε μια από τις πολλές περιπέτειές του πλακώνει στο ξύλο ένα δουλέμπορο και λέει ότι το' κάνε γιατί τον έκλεψε στα χαρτιά, ενώ ο Steiner (φίλος του Hugo) μέσω της αγνής ειρωνείας του, τονίζει ότι το βρώμικο επάγγελμα πείραξε τον Corto. Έτσι είναι, ο ανθρωπιστής Corto συγκινεί την ψυχή μας με τις όμορφες πράξεις του και κάνει το χαμόγελό μας να αναδύεται στα χείλη μας όταν δηλώνει ότι το έκανε για ένα σκοπό υλικό.
Ο Corto Maltese κινείται στις αρχές του αιώνα μας και γράφει παράλληλα την ιστορία των χρόνων αυτών, μορφές όπως ο Γκάντι,

Ούγκο Πρατ
http://www.comicorange.gr/HugoPratt.htm
Κόρτο_Μαλτέζε
http://el.wikipedia.org/wiki/Κόρτο_Μαλτέζε
Η ΣΦΙΓΓΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ
http://www.scribd.com/doc/28272634/Η-ΣΦΙΓΓΑ-ΤΩΝ-ΠΑΓΩΝ
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ο πλοίαρχος Λεν Γκυ ψάχνει να βρει τον αδελφό του, που έχει χαθεί στο Νότιο Πόλο. Ξεκινά με τη γολέτα Χάλμπραν και αψηφώντας κινδύνους, κόπους και έξοδα, φτάνει στις αφιλόξενες περιοχές του Παγωμένου Ωκεανού. Εκεί, έρχεται αντιμέτωπος με φοβερά απρόοπτα, που τον φέρνουν στο χείλος της αβύσσου. Τα συγκλονιστικά περιστατικά που αναστατώνουν την αναζήτησή του, τον απειλούν με αφανισμό. Με μοναδικό φάρο ελπίδας την αδελφική αγάπη, αντλεί το κουράγιο και τη δύναμη να ξεπεράσει τους κινδύνους για να σώσει τον αδελφό του και τους συντρόφους του...
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ο πλοίαρχος Λεν Γκυ ψάχνει να βρει τον αδελφό του, που έχει χαθεί στο Νότιο Πόλο. Ξεκινά με τη γολέτα Χάλμπραν και αψηφώντας κινδύνους, κόπους και έξοδα, φτάνει στις αφιλόξενες περιοχές του Παγωμένου Ωκεανού. Εκεί, έρχεται αντιμέτωπος με φοβερά απρόοπτα, που τον φέρνουν στο χείλος της αβύσσου. Τα συγκλονιστικά περιστατικά που αναστατώνουν την αναζήτησή του, τον απειλούν με αφανισμό. Με μοναδικό φάρο ελπίδας την αδελφική αγάπη, αντλεί το κουράγιο και τη δύναμη να ξεπεράσει τους κινδύνους για να σώσει τον αδελφό του και τους συντρόφους του...
Ιούλιος Βερν
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
ΝΤΕΜΙΑΝ
http://www.scribd.com/doc/28448689/ΝΤΕΜΙΑΝ-HERMAN-HESSE
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ο Ντέμιαν είναι ένα από τα γοητευτικότερα ευρωπαϊκά «μυθιστορήματα της ενηλικίωσης». Πρωτοκυκλοφόρησε το 1919 και καθιέρωσε τον συγγραφέα του ως έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους πεζογράφους. Ο Εσσε το δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Εμίλ Σίνκλερ, που είναι και το όνομα του ενός εκ των δύο πρωταγωνιστών, επειδή έτσι ονομαζόταν ένας από τους στενότερους φίλους του ποιητή Νοβάλις, για τον οποίον ο συγγραφέας έτρεφε απεριόριστο θαυμασμό, ιδιαίτερα για τους Υμνους της νύχτας, που επηρέασαν και το δικό του έργο.
Ο Σίνκλερ είναι ένας έφηβος μεγαλωμένος σε αστικό περιβάλλον. Οταν αρχίζει να συναναστρέφεται τον συμμαθητή του Μαξ Ντέμιαν, μία από τις συναρπαστικότερες και αινιγματικότερες φυσιογνωμίες στο μυθιστόρημα του 20ού αιώνα, η ζωή του αλλάζει ριζικά. Ο τελευταίος τού αποκαλύπτει μιαν άλλη εικόνα του κόσμου: πιο βαθιά, πιο περίπλοκη, γεμάτη φωτοσκιάσεις και άγνωστες πλευρές. Τον βοηθά έτσι να ξεπεράσει τις συμβατικές ιδέες για τη ζωή και να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η φιλία του Σίνκλερ και του Ντέμιαν είναι η μύηση του πρώτου στην αλήθεια, στον εσωτερικό κόσμο, στην ψυχική ωρίμανση και στην αυτογνωσία και σηματοδοτεί την κρίσιμη περίοδο του περάσματος από τα ερωτήματα της εφηβείας στις πρώτες βεβαιότητες της νεότητας και από τις πρωταρχικές εικόνες και αισθήσεις στη συνειδητή ζωή. Ο Ντέμιαν είναι η απελευθερωτική δύναμη που βοηθά τον Σίνκλερ να σπάσει τα κοινωνικά και τα προσωπικά του στεγανά και να κατανοήσει την ουσιαστική σημασία των πραγμάτων. Αυτή η σύντομη αλλά γεμάτη ένταση και βάθος φιλία θα τον παρακολουθεί από εδώ και στο εξής και θα αποτελεί την πυξίδα της ζωής του.
Ο Ντέμιαν ωστόσο δεν είναι μόνο ο φίλος, αυτός που γνωρίζει και καθοδηγεί. Είναι και ένα αρχέτυπο με το οποίο θα φτάσει στο τέλος να ταυτιστεί ο νεαρός Εμίλ Σίνκλερ και έτσι να γίνει ο πραγματικός εαυτός του. Η ζωή του πλέον θα του ανήκει επειδή ξέροντας ποιος είναι έχει μάθει και πώς να ζει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι αληθινός αν δεν έχει τη δύναμη και την ικανότητα πίσω από τα φαινόμενα να βλέπει την αθέατη πλευρά τους, που είναι το νόημα της ύπαρξής τους, όπως άλλωστε και της δικής του. Η φωτεινή σκιά του Ντέμιαν θα «απορροφηθεί» στο τέλος από τον Σίνκλερ. Οταν οι δύο φίλοι θα αποχαιρετιστούν, ο δεύτερος θα ξέρει ότι τον πρώτο θα τον φέρει μαζί του για πάντα.
Εμπνευσμένο από τις φροϋδικές ιδέες και την ψυχανάλυση, κυρίως όμως από την ψυχολογία του βάθους του Γιουνγκ, το μυθιστόρημα παρουσιάζει την εικόνα ενός κόσμου που έχει τη μορφή του αβγού και όπου ο άνθρωπος, όπως το πτηνό τη στιγμή της εκκόλαψης, αγωνίζεται να σπάσει το κέλυφός του. Η αυτογνωσία επομένως είναι η ύψιστη ελευθερία.
Περισσοτερα για τον συγγραφεα:
http://el.wikipedia.org/wiki/Έρμαν_Έσσε
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ο Ντέμιαν είναι ένα από τα γοητευτικότερα ευρωπαϊκά «μυθιστορήματα της ενηλικίωσης». Πρωτοκυκλοφόρησε το 1919 και καθιέρωσε τον συγγραφέα του ως έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους πεζογράφους. Ο Εσσε το δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Εμίλ Σίνκλερ, που είναι και το όνομα του ενός εκ των δύο πρωταγωνιστών, επειδή έτσι ονομαζόταν ένας από τους στενότερους φίλους του ποιητή Νοβάλις, για τον οποίον ο συγγραφέας έτρεφε απεριόριστο θαυμασμό, ιδιαίτερα για τους Υμνους της νύχτας, που επηρέασαν και το δικό του έργο.
Ο Σίνκλερ είναι ένας έφηβος μεγαλωμένος σε αστικό περιβάλλον. Οταν αρχίζει να συναναστρέφεται τον συμμαθητή του Μαξ Ντέμιαν, μία από τις συναρπαστικότερες και αινιγματικότερες φυσιογνωμίες στο μυθιστόρημα του 20ού αιώνα, η ζωή του αλλάζει ριζικά. Ο τελευταίος τού αποκαλύπτει μιαν άλλη εικόνα του κόσμου: πιο βαθιά, πιο περίπλοκη, γεμάτη φωτοσκιάσεις και άγνωστες πλευρές. Τον βοηθά έτσι να ξεπεράσει τις συμβατικές ιδέες για τη ζωή και να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η φιλία του Σίνκλερ και του Ντέμιαν είναι η μύηση του πρώτου στην αλήθεια, στον εσωτερικό κόσμο, στην ψυχική ωρίμανση και στην αυτογνωσία και σηματοδοτεί την κρίσιμη περίοδο του περάσματος από τα ερωτήματα της εφηβείας στις πρώτες βεβαιότητες της νεότητας και από τις πρωταρχικές εικόνες και αισθήσεις στη συνειδητή ζωή. Ο Ντέμιαν είναι η απελευθερωτική δύναμη που βοηθά τον Σίνκλερ να σπάσει τα κοινωνικά και τα προσωπικά του στεγανά και να κατανοήσει την ουσιαστική σημασία των πραγμάτων. Αυτή η σύντομη αλλά γεμάτη ένταση και βάθος φιλία θα τον παρακολουθεί από εδώ και στο εξής και θα αποτελεί την πυξίδα της ζωής του.
Ο Ντέμιαν ωστόσο δεν είναι μόνο ο φίλος, αυτός που γνωρίζει και καθοδηγεί. Είναι και ένα αρχέτυπο με το οποίο θα φτάσει στο τέλος να ταυτιστεί ο νεαρός Εμίλ Σίνκλερ και έτσι να γίνει ο πραγματικός εαυτός του. Η ζωή του πλέον θα του ανήκει επειδή ξέροντας ποιος είναι έχει μάθει και πώς να ζει. Γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι αληθινός αν δεν έχει τη δύναμη και την ικανότητα πίσω από τα φαινόμενα να βλέπει την αθέατη πλευρά τους, που είναι το νόημα της ύπαρξής τους, όπως άλλωστε και της δικής του. Η φωτεινή σκιά του Ντέμιαν θα «απορροφηθεί» στο τέλος από τον Σίνκλερ. Οταν οι δύο φίλοι θα αποχαιρετιστούν, ο δεύτερος θα ξέρει ότι τον πρώτο θα τον φέρει μαζί του για πάντα.
Εμπνευσμένο από τις φροϋδικές ιδέες και την ψυχανάλυση, κυρίως όμως από την ψυχολογία του βάθους του Γιουνγκ, το μυθιστόρημα παρουσιάζει την εικόνα ενός κόσμου που έχει τη μορφή του αβγού και όπου ο άνθρωπος, όπως το πτηνό τη στιγμή της εκκόλαψης, αγωνίζεται να σπάσει το κέλυφός του. Η αυτογνωσία επομένως είναι η ύψιστη ελευθερία.
Περισσοτερα για τον συγγραφεα:
http://el.wikipedia.org/wiki/Έρμαν_Έσσε
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ
http://www.scribd.com/doc/27047454/Πηνελόπη-Δέλτα-Τρελαντώνης
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
"Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ήταν πολύ σκάνταλος και πολύ άτακτος και κάθε λίγο έβρισκε τον μπελά του. Δεν περνούσε μέρα που να μην έτρωγε δυο τρεις κατσάδες, πότε από τη θεία του, πότε από τη μαγείρισσα, πότε από την Αγγλίδα δασκάλα και πότε από την τραπεζιέρα, και κάθε λίγο αναγκάζουνταν ν' ανακατώνεται ο θείος.
Σαν έφθανε απέξω ο θείος και άκουε την καινούρια αταξία του Αντώνη, το αγαθό του πρόσωπο αγρίευε όσο μπορούσε, σούρωνε τ' άσπρα του φρύδια και, κουνώντας το σταχτί του κεφάλι, έλεγε αυστηρά:
- Αντώνη, ακούω πάλι πως έκανες αταξίες! Φοβούμαι πως δε θα τα πάμε καλά!
Αυτές ήταν οι σοβαρές περιστάσεις. Άκουε η Αλεξάνδρα, η μεγάλη αδελφή, και ντρέπουνταν για τον αδελφό της. Άκουε η Πουλουδιά, η μικρότερη αδελφή, κι ένιωθε την καρδιά της να παίζει τούμπανο. Άκουε και ο μικρός ο Αλέξανδρος, καθισμένος στο πάτωμα, με το δάχτυλο στο στόμα, και αποφάσιζε μέσα του πως εκείνος δεν ήθελε να γίνει έτσι κακό παιδί σαν τον Αντώνη.
Και όμως πώς ήθελε να μπορεί να κάνει όσα έκανε ο Αντώνης! Γιατί ο Αντώνης έκανε πολλά δύσκολα πράματα. Έκανε τούμπες τρεις στη σειρά και θα έκανε, λέει, και τέσσερις, αν ήταν πιο μεγάλη η κάμαρα και αν δε χτυπούσε ο τοίχος στα ποδάρια του· σκαρφά λωνε στη γαζία της αυλής· καβαλίκευε στην κουπαστή της σκάλας και κατέβαινε γλιστρώντας ως κάτω - έκανε, πηδώντας με το ένα πόδι, τρεις φορές το γύρο της αυλής του σπιτιού, χωρίς ν' αγγίξει τον τοίχο - κάθε πρωί, στη θάλασσα, βουτούσε το κεφάλι του στο νερό κι έμενε τόση ώρα με κλειστό στόμα και ανοιχτά μάτια, και δεν πνίγουνταν ποτέ. Και' άλλα πολλά έκανε ο Αντώνης."
Ο Αντώνης και τα τέσσερα αδέρφια του φιλοξενούνται για τις διακοπές του καλοκαιριού στον Πειραία, στο σπίτι των θείων τους. Οι γονείς του Αντώνη ζούνε στην Αίγυπτο και εκείνο το καλοκαίρι δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν. Έτσι,με σκηνικό τα παλιά αρχοντικά και τις ολόδροσες αυλές τους, ο Αντώνης σκαρφίζεται του κόσμου τις σκανταλιές, μπλέκει σ' αυτές και τ' αδέλφια του, πισύροντας στο τέλος την τιμωρία της αυστηρής θείας του. Αυτό όμως που κερδίζει το θαυμασμό όλων είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα του ήρωα μας, όταν για χάρη της αλήθειας παραδέχεται αντρίκια κάθε του αταξία. Ο «Τρελαντώνης» της Π. Δέλτα αποτελεί μία όαση τρυφερότητας και νοσταλγίας για τις μέρες και τους χαρακτήρες που σιγά σιγά χάνονται.
Περισσοτερα για την συγγραφεα στην Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
http://el.wikipedia.org/wiki/Πηνελόπη_Δέλτα
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
"Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ήταν πολύ σκάνταλος και πολύ άτακτος και κάθε λίγο έβρισκε τον μπελά του. Δεν περνούσε μέρα που να μην έτρωγε δυο τρεις κατσάδες, πότε από τη θεία του, πότε από τη μαγείρισσα, πότε από την Αγγλίδα δασκάλα και πότε από την τραπεζιέρα, και κάθε λίγο αναγκάζουνταν ν' ανακατώνεται ο θείος.
Σαν έφθανε απέξω ο θείος και άκουε την καινούρια αταξία του Αντώνη, το αγαθό του πρόσωπο αγρίευε όσο μπορούσε, σούρωνε τ' άσπρα του φρύδια και, κουνώντας το σταχτί του κεφάλι, έλεγε αυστηρά:
- Αντώνη, ακούω πάλι πως έκανες αταξίες! Φοβούμαι πως δε θα τα πάμε καλά!
Αυτές ήταν οι σοβαρές περιστάσεις. Άκουε η Αλεξάνδρα, η μεγάλη αδελφή, και ντρέπουνταν για τον αδελφό της. Άκουε η Πουλουδιά, η μικρότερη αδελφή, κι ένιωθε την καρδιά της να παίζει τούμπανο. Άκουε και ο μικρός ο Αλέξανδρος, καθισμένος στο πάτωμα, με το δάχτυλο στο στόμα, και αποφάσιζε μέσα του πως εκείνος δεν ήθελε να γίνει έτσι κακό παιδί σαν τον Αντώνη.
Και όμως πώς ήθελε να μπορεί να κάνει όσα έκανε ο Αντώνης! Γιατί ο Αντώνης έκανε πολλά δύσκολα πράματα. Έκανε τούμπες τρεις στη σειρά και θα έκανε, λέει, και τέσσερις, αν ήταν πιο μεγάλη η κάμαρα και αν δε χτυπούσε ο τοίχος στα ποδάρια του· σκαρφά λωνε στη γαζία της αυλής· καβαλίκευε στην κουπαστή της σκάλας και κατέβαινε γλιστρώντας ως κάτω - έκανε, πηδώντας με το ένα πόδι, τρεις φορές το γύρο της αυλής του σπιτιού, χωρίς ν' αγγίξει τον τοίχο - κάθε πρωί, στη θάλασσα, βουτούσε το κεφάλι του στο νερό κι έμενε τόση ώρα με κλειστό στόμα και ανοιχτά μάτια, και δεν πνίγουνταν ποτέ. Και' άλλα πολλά έκανε ο Αντώνης."
Ο Αντώνης και τα τέσσερα αδέρφια του φιλοξενούνται για τις διακοπές του καλοκαιριού στον Πειραία, στο σπίτι των θείων τους. Οι γονείς του Αντώνη ζούνε στην Αίγυπτο και εκείνο το καλοκαίρι δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν. Έτσι,με σκηνικό τα παλιά αρχοντικά και τις ολόδροσες αυλές τους, ο Αντώνης σκαρφίζεται του κόσμου τις σκανταλιές, μπλέκει σ' αυτές και τ' αδέλφια του, πισύροντας στο τέλος την τιμωρία της αυστηρής θείας του. Αυτό όμως που κερδίζει το θαυμασμό όλων είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα του ήρωα μας, όταν για χάρη της αλήθειας παραδέχεται αντρίκια κάθε του αταξία. Ο «Τρελαντώνης» της Π. Δέλτα αποτελεί μία όαση τρυφερότητας και νοσταλγίας για τις μέρες και τους χαρακτήρες που σιγά σιγά χάνονται.
Περισσοτερα για την συγγραφεα στην Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
http://el.wikipedia.org/wiki/Πηνελόπη_Δέλτα
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
Ο μάγκας
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ
http://www.scribd.com/doc/26660128/To-Margaritari
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ο Τζον Έρνστ Στάινμπεκ (John Ernst Steinbeck: Σαλίνας Βάλεϋ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, 27 Φεβρουαρίου 1902 – Νέα Υόρκη, 20 Δεκεμβρίου 1968) ήταν αμερικανός συγγραφέας, ένας από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα. Το 1962 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που του χάρισε διεθνή αναγνώριση. Εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε και αρκετά θεατρικά, διηγήματα, δοκίμια και σενάρια. Πολλά από τα έργα του λαμβάνουν χώρα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καλιφόρνια, και είναι επηρεασμένα από τις κοινωνικοπολιτικές ιδέες του συγγραφέα. Κάποια από αυτά μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο και τη θεατρική σκηνή, με μεγάλη επιτυχία.
“Είναι να θαυμάζει κανείς, για τον τρόπο, που μια μικρή πόλη παρακολουθεί την ίδια της τη ζωή και τη ζωή αυτών που την αποτελούνε. Αν κάθε άντρας και γυναίκα, κάθε παιδί και νήπιο, ενεργεί και φέρνεται πάνω σε γνωστά χνάρια και δεν σπάει τα τείχη, και δε διαφέρει από κανέναν και δε ριψοκινδυνεύει σε τίποτα, και δεν είναι άρρωστος και δε βάζει σε κίνδυνο την ησυχία και τη γαλήνη ή τπν αδιάσπαστο ρυθμό της πόλης, τότε μπορεί να εξαφανιστεί και να μην ξανακουστεί ποτέ. Αλλά μόλις ξεφύγει κάποιος από τη σειρά ή από τα γνωστά χνάρια, τότε τα νεύρα των κατοίκων της πόλης τρέμουν ξαναμμένα και το τρεμούλιασμα μεταδίνεται, με το νευρικό σύστημα της πόλης. Και, τότε, κάθε μονάδα επικοινωνεί με το σύνολο.”J.S.
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010
O ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ
http://www.scribd.com/doc/26618806/Richard-Bach-Glaros-Jonathan
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.
Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον ήταν το πρώτο απίστευτα πετυχημένο βιβλίο στη σταδιοδρομία του Ρίτσαρντ Μπαχ. Απετέλεσε το εκδοτικό φαινόμενο των τελευταίων δεκαετιών και συντροφεύει το Όσα Παίρνει ο Άνεμος στο Πάνθεον των Best Sellers όλων των εποχών, μετά την Αγία Γραφή …. και να φανταστείτε ότι το βιβλίο απορρίφθηκε από 18 εκδότες πριν τελικά εκδοθεί. Θυμάμαι όταν το πρωτοδιάβασα το “ρούφιξα” πραγματικά σε μια μέρα, και ήθελα να το διαβάσω πάλι απ’ την αρχή!
“… Είμαστε της γνώμης ότι ο χαρακτήρας ενός γλάρου που μπορεί και μιλάει δεν θα είχε ενδιαφέρον στη σημερινή αγορά του βιβλίου. Γι’ αυτό με λύπη σε πληροφορούμε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην έκδοση αυτών των χειρογράφων, τα οποία και σου επιστρέφουμε…”. Αυτή ήταν η απάντηση των 18 εκδοτών που απέρριψαν το βιβλίο.
“Γιατί κανείς από αυτούς δεν μπορεί να καταλάβει το νόημα αυτής της αλληγορικής ιστορίας;” αναρωτιόταν ο Ρίτσαρντ Μπαχ.
Το να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα, και επιμονή, όπως αλληγορικά περιγράφεται στις περιπέτειες του Ιωνάθαν, είναι ο δρόμος όλων όσων τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι.
Σαν αντάλλαγμα γι’ αυτή μας την προσπάθεια θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους φίλοι και συγγενείς. Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε ποτέ να ονειρευτούμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)