ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΧΩΡΙΣ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΦΩΝΕΣ (J. WYCKOFF-B. C. UNELL)

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΧΩΡΙΣ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΦΩΝΕΣ (J. WYCKOFF-B. C. UNELL)

Διδακτική των μαθηματικών

Διδακτική των μαθηματικών Στα κεφάλαια ένα και δύο συζητούνται οι σκοποί και οι στόχοι της μαθηματικής παιδείας με τις περιοχές στις οποίες δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο σύγχρονο αναλυτικό πρόγραμμα. Στο πρώτο οι σκοποί της μαθηματικής εκπαίδευσης εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο των σκοπών της εκπαίδευσης και της αγωγής, γίνεται η διάκριση ανάμεσα στις έννοιες "σκοπός" και "στόχος" και αναφέρονται οι τομείς στους οποίους δίνεται σήμερα ειδική έμφαση. Στο δεύτερο κεφάλαιο συζητούνται κάποιες ταξινομίες των διδακτικών στόχων, πρώτα η πιο γνωστή από αυτές, η ταξινομία του γνωσιολογικού τομέα του Bloom και των συνεργατών του, και στη συνέχεια μοντέλα ταξινομιών που αναπτύχθηκαν ειδικά για τα μαθηματικά.Στα κεφάλαια τρία και τέσσερα, που ακολουθούν, γίνεται αναφορά στους τρόπους με τους οποίους επέρχεται η μάθηση γενικά και η ανάπτυξη της μαθηματικής σκέψης ειδικότερα. Στο πρώτο συνοψίζονται στοιχεία από τις θεωρίες μάθησης και οι επιπτώσεις τους στη διδασκαλία των μαθηματικών, ενώ στο δεύτερο γίνεται αναφορά στη έννοια της ευφυίας και στην ανάπτυξη κριτικής και δημιουργικής σκέψης μέσα από τη διδασκαλία των μαθηματικών.Στο κεφάλαιο πέντε δίνονται κατευθυντήριες γραμμές και κάποια μοντέλα προγραμματισμού και διεξαγωγής της διδασκαλίας και στο κεφάλαιο έξι γίνεται αναφορά σε μεθόδους και μορφές διδασκαλίας.Η επίλυση προβλήματος, ένα ιδιαίτερα σημαντικό στη διδακτική των μαθηματικών θέμα, αναλύεται στο κεφάλαιο επτά, όπου διευκρινίζεται η ορολογία και οι βασικές στρατηγικές επίλυσης και διδασκαλίας του μαθηματικού προβλήματος.Στο κεφάλαιο οκτώ συνοψίζονται θέματα που έχουν σχέση με τη χρήση τεχνολογίας στη διδασκαλία των μαθηματικών και στο κεφάλαιο εννέα συζητείται το φλέγον θέμα της αξιολόγησης της επιτυχίας στα μαθηματικά.Τα δέκα κεφάλαια που ακολουθούν επικεντρώνονται στις πρωτομαθηματικές έννοιες, την αισθητοποίηση των αριθμών, την αξία θέσης ψηφίου, την έννοια των τεσσάρων πράξεων, τους αλγόριθμους των πράξεων, τη διδασκαλία των κλασμάτων και των δεκαδικών, τη στατιστική και την πιθανότητα.Παρόλο που ο βασικός στόχος του βιβλίου αυτού είναι να βοηθήσει τους φοιτητές του κλάδου δασκάλων, εκτιμούμε ότι τούτο ενδιαφέρει άμεσα και το δάσκαλο της τάξης, ανεξάρτητα από το επίπεδο εκπαίδευσης, καθώς και κάθε άτομο που ασχολείται με μαθησιακά θέματα.Το όφελος που θα αποκομίσει ο αναγνώστης είναι συνάρτηση της προσέγγισης που θα ακολουθήσει. Η κατανόηση θα προέλθει μόνο μέσα από την ενεργητική και κριτική αντίκριση τόσο του θεωρητικού μέρους όσο και των παραδειγμάτων που παρατίθενται. Η δραστηριοποίηση του μελετητή με τις εργασίες που προτείνονται και η διάθεση χρόνου για τη μελέτη ενός δείγματος από τιςπηγές που προτείνονται είναι μέρος των απαιτήσεων από κάθε μελλοντικό δάσκαλο..

Η ψυχολογία των μαθηματικών

Η ψυχολογία των μαθηματικών Στο βιβλίο αυτό είναι συγκεντρωμένος ένας ικανός αριθμός από τις πιο αντιπροσωπευτικές έρευνες, που και συμπληρώνουν το υπάρχον βιβλιογραφικό κενό στη χώρα μας και, επιπροσθέτως, συντελούν, στη δημιουργία ενός διαλόγου για την αντιμετώπιση του σύνθετου αυτού προβλήματος.ΠεριεχόμεναΠρόλογος || Τι είναι η ψυχολογία των μαθηματικών; || Η έννοια του αριθμού || Η λογική ικανότητα των μικρών παιδιών: κανόνες σταθερότητας του αριθμού || Δεξιότητες των παιδιών και διαδικασίες που αυτά χρησιμοποιούν κατά την επίλυση των στοιχειωδών λεκτικών προβλημάτων || Ο ρόλος των λανθανόντων μοντέλων στην επίλυση λεκτικών προβλημάτων πολλαπλασιασμού και διαίρεσης || Τα μαθηματικά στους δρόμους και τα σχολεία || Αναπτύσσοντας τη μαθηματική γνώση || Μαθηματική ικανότητα || Η κατανόηση της άλγεβρας || Επίπεδα κατανόησης και εκμάθηση της στατιστικής από φοιτητές της ψυχολογίας

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

καταραμένα μαθηματικά

ΖΑΝ ΖΑΚ ΡΟΥΣΣΩ - ΑΙΜΙΛΙΟΣ (ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ)

ΖΑΝ ΖΑΚ ΡΟΥΣΣΩ - ΑΙΜΙΛΙΟΣ (ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ)

Αστρονομία για παιδιά

Αστρονομία για παιδιά

Τάξη Δημιουργική με Φαντασία αρκετή

Τεχνικές, ιδέες, σκέψεις και δραστηριότητες οι οποίες δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας αλλά είναι εύκολα και άμεσα υλοποιήσιμες στο πλαίσιο της σχολικής αίθουσας και του σπιτιού, της τάξης έξω από την τάξη. Στόχος του συγγραφέα είναι να αποτελέσει όλο αυτό το υλικό το έναυσμα για τη συστηματική ενασχόληση εκπαιδευτικών και γονέων με τη βελτίωση των διδακτικών τους προσεγγίσεων και το σχεδιασμό δικών τους, πρωτότυπων δραστηριοτήτων με συνδυασμό των πολυμεσικών εφαρμογών, βασισμένων στις ιδιαιτερότητες των μαθητών τους.

ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΕΝΣΤΚΤΟ / ΠΩΣ Ο ΝΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

http://www.scribd.com/doc/28272769/ΠΩΣ-Ο-ΝΟΥΣ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ-ΤΗΝ-ΓΛΩΣΣΑ
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.



• «Ένα από τα μεγαλύτερα ευεργετήματα που έκανα ποτέ στον εγκέφαλό μου ήταν ότι διάβασα το βιβλίο του Pinker. Όσοι στερούνται ειδικών γνώσεων θα καταγοητευτούν από την πραγματικά διαυγή και εμπνευσμένη εισαγωγή στον συναρπαστικό κόσμο της γλωσσολογίας. Οι ορθόδοξοι κοινωνικοί επιστήμονες —και οι βιολόγοι «συνοδοιπόροι» τους— θα βρεθούν ενώπιον μιας σφοδρής δαρβινικής αμφισβήτησης των πιο πεφιλημένων δογμάτων τους. Όσοι διακατέχονται από σχολαστικισμό απέναντι στις λέξεις, όπως εγώ, θα φρονηματιστούν και θα μεταμεληθούν. Ακόμη και αν δεν συμμερίζεστε τις απόψεις του συγγραφέα, το υπέροχο αυτό έργο θα σας γοητεύσει και θα αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον σας.» 
Richard Dawkins
• «Πώς εξελίχθηκε η γλώσσα; Γιατί μόνο οι άνθρωποι είναι ικανοί για δομική γραμματική γλώσσα; Τι ηλικία έχει η γλώσσα; Τέτοια ερωτήματα αναλύονται εδώ, με σπάνια αμεσότητα και ζωντάνια· πρόκειται για έργο που φέρει τη σφραγίδα της βαθύνοιας.» 
Richard L. Gregory
• «Εξαιρετικά πολύτιμο βιβλίο, διαφωτιστικό και καλογραμμένο.» 
Noam Chomsky
• «Υπέροχο βιβλίο· φωτίζει κάθε πλευρά της ανθρώπινης γλώσσας: τη βιολογική της προέλευση, τη γραμματική της δομή, την παθολογία των γλωσσικών διαταραχών και την ακατάπαυστη εξέλιξη των γλωσσών και των διαλέκτων.» 
Ch. Longuet-Higgins, Nature

Κοινωνία Χωρίς Σχολεία

http://www.scribd.com/doc/28449006/ibadi1-Iaaitl
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.

Εμπνευσμένος από ένα ";Νεορουσσωισμό"; που βρίσκεται πολύ κοντά στον Αναρχισμό, ο Ιβάν Ίλλιτς συγκέντρωσε τα πυρά της κριτικής του ενάντια σε τρεις θεσμούς: το σχολείο, το νοσοκομείο και τις μεταφορές. Ο Ίλλιτς βλέπει πως και στα τρία συμβαίνει το ίδιο: οι θεσμοί αυτονομούνται από τις ανάγκες που έχουν κληθεί να θεραπεύσουν. Η εξουσία περικλείει τους θεσμούς με μία ";μυστικιστική"; άχλη ";αναγκαιότητας";, ως να ήταν νέες Εκκλησίες. 

Οι κοινωνίες καταλήγουν να παγιδεύονται από τους θεσμούς: ταυτίζουμε τα σχολεία με την Εκπαίδευση, τα νοσοκομεία με την Υγεία, τα ιδιωτικά αυτοκίνητα με την Επικοινωνία. Στην πραγματικότητα οι θεσμοί αυτοί λειτουργούν ενάντια σε ότι υποστηρίζουν πως εξασφαλίζουν. Για να επιτύχουμε Εκπαίδευση θα πρέπει να καταργήσουμε τα σχολεία, για Υγεία θα πρέπει να καταργήσουμε τα νοσοκομεία και για Επικοινωνία τα αυτοκίνητα. 
Σε ότι αφορά την εκπαίδευση, που είναι και το θέμα του βιβλίου που θα βρείτε εδώ, ο Ίλλιτς δεν αρκείται στο να διακηρύξει απλώς μία ";Κοινωνία χωρίς Σχολεία";. Προτείνει επιπλέον εναλλακτικούς θεσμούς για μία εκπαίδευση χωρίς δασκάλους, σχολεία, αναλυτικά προγράμματα, εκπαιδευτικό σύστημα. Το προτεινόμενο σύστημα θα πρέπει: 

• ";να επιτρέπει την πρόσβαση στους διαθέσιμους πόρους σε όλους όσοι θέλουν να μάθουν, σε οποιαδήποτε ηλικία";, 
• ";να δίνει τη δυνατότητα σε όλους όσοι θέλουν να μεταδώσουν αυτά που ξέρουν να συναντούν εκείνους που θέλουν να τα μάθουν";, και 
• ";να παρέχει σε όλους όσοι επιθυμούν να ανακοινώσουν κάτι στο κοινό, τη δυνατότητα να κάνουν τις σκέψεις τους γνωστές";. 
  
  Το σύστημα που προτείνεται μοιάζει πολύ με το Ίντερνετ, σε βαθμό εντυπωσιακό αν αναλογισθούμε πως το ";Κοινωνία χωρίς σχολεία"; γράφηκε τα τέλη της δεκαετίας του '60. Ο Ίλλιτς προτείνει επίσης ένα είδος ";πιστωτικής κάρτας εκπαίδευσης";, έτσι ώστε να κατανέμονται ισότιμα οι δαπάνες που σήμερα καταναλώνονται από τα σχολεία, και που οι πολίτες θα χρησιμοποιούν όπως επιθυμούν. Ένα παρόμοιο σύστημα με ";κουπόνια εκπαίδευσης"; πρότεινε, κοντά είκοσι χρόνια αργότερα η ...; Μάργκαρετ Θάτσερ (!), στην προσπάθειά της να εισαγάγει τους ";νόμους της αγοράς"; σε κάθε πτυχή της εκπαίδευσης... 
  H επιρροή του σήμερα: 
  Η επιρροή του Ίλλιτς είναι σημαντική σε ριζοσπαστικούς πανεπιστημιακούς κύκλους, σε οικολογικές ομάδες και σε αναρχικές κινήσεις. Θεωρείται ένας από τους κύριους θεωρητικούς της ";Αποσχολειοποίησης";, που είναι ένα πολύμορφο και δυναμικό κίνημα, με συντηρητικές και ριζοσπαστικές εκδοχές. 

         Ιβάν Ίλλιτς

• Γεννήθηκε στη Βιέννη το 1926. Σπούδασε Θεολογία και Φιλοσοφία στο Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο της Ρώμης, και ανακηρύχθηκε Διδάκτορας Ιστορίας από το Πανεπιστήμιο του Σάλτζμπουργκ (Αυστρίας). Το 1951 πήγε στις ΗΠΑ, όπου λειτούργησε ως βοηθός ιερέα σε Καθολικό ναό της Νέας Υόρκης, σε μία ενορία που απαρτιζόταν κύρια από Πορτορικανούς και Ιρλανδούς. Από το 1956 έως το 1960 εργάσθηκε ως αντιπρύτανης στο Καθολικό Πανεπιστήμιο στο Πόρτο Ρίκο, όπου οργάνωσε ένα επιμορφωτικό κέντρο περί του Νοτιοαμερικανικού πολιτισμού, που απευθύνονταν σε Αμερικανούς ιερείς. Συνιδρυτής του Κέντρου Διαπολιτισμικής Τεκμηρίωσης (Center for Intercultural Documentation-CIDOC) στο Κουερναβάκα του Μεξικού, που έγινε γνωστό για τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Από το 1964 διηύθυνε εκεί ερευνητικά σεμινάρια περί των ";εναλλακτικών θεσμών στην τεχνολογική κοινωνία";, με έμφαση στη Λατινική Αμερική.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

http://www.scribd.com/doc/28449100/i-Topia
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.


Ο ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας, σολωμιστής φιλόλογος, παλαιογράφος, αρχαιολόγος, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός Λίνος Πολίτης, γεννήθηκε το 1906 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου το 1931 αναγορεύτηκε διδάκτορας. Συνέχισε με σπουδές κλασικής και βυζαντινής φιλολογίας στο Μόναχο, στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Επιμελητής στο τμήμα χαρτογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης από το 1929 έως το 1948 και έφορος αρχαιοτήτων στην Πάτρα από το 1943 έως το 1945. Το 1948 αναλαμβάνει την έδρα Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έως και την παραίτησή του το 1969. Ιδρυτής και πρόεδρος της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας "Τέχνη" (1951-1976), συνδιευθυντής με τον Κυριακίδη του περιοδικού Ελληνικά. Το 1980 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ιδρυτικό μέλος του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (1966) και εμπνευστής του Παλαιογραφικού Αρχείου του ιδρύματος. Άρθρα και μελέτες του δημοσιεύθηκαν σε πρακτικά, επετηρίδες και περιοδικά (Αγγλοελληνική Επιθεώρηση, ΕΕΦΣΠΘ, Ελληνικά, Κρητικά Χρονικά, Νέα Εστία, Παρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών, Φιλόλογος κ.ά.). Χρησιμοποίησε τα ψευδώνυμα Α.Ε., Ερασιτέχνης αρχαιολόγος, Απλός Αναγνώστης, Δάσκαλος, Ο Αθηναίος. Ο Λίνος Πολίτης πέθανε το 1982 στην Αθήνα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

http://www.scribd.com/doc/28450253/i-Topiath-Neoeaahnikh-Aorotexnia
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.


O Iταλός νεοελληνιστής φιλόλογος MAPIO BITTI γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη το 1936. Σπούδασε στη Pώμη όπου άρχισε να εργάζεται ως μελετητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας και το 1947 δημοσιεύει το πρώτο άρθρο του με νεοελληνικό θέμα. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Θεσσαλονίκης και της Σορβόνης. Tο έργο του περιλαμβάνει μελέτες, δοκίμια, καθώς και μεταφράσεις στην ιταλική πολλών έργων της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.