ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Herzog and the Monsters from Lesley Barnes on Vimeo.

Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο των φανταστικών βιβλίων.

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Τα μαγικά γενέθλια ενός μικρού κοριτσιού 

ΠΡΕΚΟΝΙΑ

PRECONIA
Ανέβηκε από Premium-films-Tv. - Κλασικές σειρές από την TV και βραδινά σόου online.

Στην φανταστική πόλη Πρεκόνια βλέπουμε τις περιπέτειες ενός μικρού παιδιού και ενός πελαργού…..

ΓΚΟΜΠΛΙΝ

Watch more cool animation and creative cartoons at Aniboom

Η Γκομπλίν είναι ένα μικρό κορίτσι που θέλει να έχει μια πιο ενδιαφέρουσα ζωή από αυτήν της καθημερινής ρουτίνας..

ΕΝΑ

Uno from Esse on Vimeo.

Η Ρακέτ είναι μια έφηβη που ζει σε ένα νησί ψηλά μέσα στα σύννεφα, παρέα με τον σκύλο της Χατς.

Αποκομμένη από οτιδήποτε, αξιοποιεί τον χρόνο της φτιάχνοντας οριγκάμι που τα παίρνει ο αέρας και τα σκορπίζει παντού

ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

TRUE COLOR
Ανέβηκε από Premium-films-Tv. - Δείτε επιλεγμένες ταινίες και ολόκληρα τηλεοπτικά show.

ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

Ένα έξυπνο αντιρατσιστικό κινούμενο σχέδιο για τον μικρό Πόλο που γυρίζει στο χωριό του αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα εξ αιτίας του σύννεφου που είναι φίλος του.

O Ταξιδιώτης και η Μαργαρίτα του Ευγένιου Τριβιζά

.....Αν ψέματα του ‘λεγε; Αν καμωνόταν; 
Αν κάποιο άλλο αστέρι πρόσμενε; Αν πεταλούδες πλουμιστές ονειρευόταν; Πως θα σιγουρευόταν; Αλήθεια, πως
Μεσάνυχτα. Στον ουρανό τον ήσυχο, το βαθυσκότεινο, 
θαμποσβήνουν δειλά, αχνόφωτα τα αστέρια 
σ’ άπειρους μαγευτικούς συνδυασμούς, αμέτρητες εξωτικές, παραμυθένιες ζωγραφιές. Αστέρια πολλά. Μυριάδες αστέρια.
Φαναράκια χρυσαφιά, που, με τις τοσοδούλικες τους λάμψεις,
ζωγραφίζουν στα μενεξεδένια βελούδα γαλέρες, γιρλάντες, άτια και κάστρα και θεριά παράξενα.
Εκεί ψηλά, στων αστεριών τον κόσμο που η χλωμόχρυση σελήνη βασιλεύει,
πλανιόταν κάποτε συντροφικά τρία άστρα μικρά, αδέλφια αγαπημένα. 
Το πρώτο το ‘λεγαν Αυγερινό, τ’ άλλο Αστραφτερή 
και το τρίτο το τελευταίο, που ‘χε την πιο γλυκόθωρη λάμψη απ’ όλα τ’ άλλα αστέρια που το στερέωμα στολίζουν, το ‘λεγαν «Καμάρι τ’ Ουρανού».
Ανέμελα έπαιζαν κρυφτό στα πουπουλένια νέφη,
κυνηγητό με τις φεγγαραχτίδες, που γλιστρούσαν γοργά, 
γνέφανε γελαστά, χάνονταν και ξέφευγαν στ’ απλόχωρα ουράνια χαρωπές.
Ώσπου κουράστηκε κάποια νυχτιά το Καμάρι τ’ Ουρανού με τ’ αδέλφια του αντάμα. 
Απόκαμε να παίξει. Βαρέθηκε να θαυμάζει το φεγγάρι εκστατικά. 
Πεθύμησε σ’ άλλους κόσμους, κόσμους πρωτόγνωρους, αλαργινούς, να ταξιδέψει.
Δεν το χώραγε ο ουρανός, άχαρος και πληχτικός του φαινότανε ο γαλαξίας.- Μη φεύγεις! παρακάλεσε η Αστραφτερή.- Μη μας αφήνεις! κλάφτηκε ο Αυγερινός.
Μα το ‘χε πάρει απόφαση το Καμάρι τ’ Ουρανού. Υπόσχεση του έδωσε πως θα γυρνούσε σίγουρα, προτού η ροδόλουστη αυγούλα ξεπροβάλει, και, μ’ ένα σάλτο ανάλαφρο, αποχαιρέτησε τους συντρόφους του και τις ουράνιες στράτες.
Άρχισε να γλιστρά γοργά στο διάφανο διάστημα, νιώθοντας έναν ίλιγγο μεθυστικό, ίλιγγο που τ’ ανατρίχιαζε, του έκοβε την ανάσα.
Ένα τράνταγμα, μια μαρμαρυγή, κι έπεσε το Καμάρι τ’ Ουρανού στη Γή! 
Όταν συνήλθε απ’ την παραζάλη, έφερε το βλέμμα γύρωθε του. 
Είχε βυθιστεί σ’ ένα λιβάδι άγνωστο και σκοτεινό, 
κι η αχνή του ανάσα φανέρωνε μια ύπαρξη μαγευτική, εκεί κοντά του. 
Πλάι του ακριβώς, στην άκρη μίσχου λεπτού, 
φύτρωνε ένας ήλιος τοσοδούλης, στεφανωμένος πάλλευκες αχτίδες.
- Ποιος είσαι; μίλησε η μαργαρίτα πρώτη.
- Ένας ταξιδιώτης από το γαλαξία. Εσύ;
- Λουλούδι. Δεν έχεις ξαναδεί;
- Όχι. Από πού έπεσες εδώ;
- Δεν έπεσα. Εδώ έτυχε ν’ αναστηθώ, εδώ, σ’ ένα λιβάδι μυστικό,
να ρουφώ από τη γή πικρούς χυμούς και να προσμένω…
Δε χόρταινε να την κοιτά, να θαυμάζει το φλουράτο κεφαλάκι με τα χαριτωμένα πέταλα, 
τον ντελικάτο μίσχο της τον τρυφερό.
Απόμειναν για λίγο σιωπηλοί. 
Μόνο τ’ αργοθρόισμα ακουγόταν.
Ύστερα, σιγανή άκουσε τη φωνή της:
Έψαχνες να με βρείς;Έτσι θαρρώ!
Είχε σκύψει πλάι του. Πολύ κοντά του. Ένιωσε το άρωμα της.
Ένα της πέταλο άγγιξε μια χρυσαφιά του ακίδα. Ρίγησαν. 
Μια άλικη σπίθα ελαμψε ανάμεσα τους, 
κι η ψυχή του ξενιτεμένου αστεριού πλημμύρισε λατρεία τρυφερή για την μαργαρίτα την χλωμή,
που ‘γερνε πλάι του σιγοτρέμοντας, απ’ τη φεγγοβολιά του θαμπωμένη.
Κι εκείνη η κρυσταλλένια νύχτα ήταν μεγάλη, ατέλειωτη, 
μ’ ώρες μεθυστικές, αμέτρητες, στιγμές μαγευτικές, ολόδικες τους. 
Το βαθυσκότεινο λιβάδι κοιμόταν απέραντο,
ανασαλεύοντας νωχελικά στη μυρωμένη αύρα

Ξάφνου, μια σκιά πέρασε σαν αστραπή απ’ το λιβάδι,
και προτού καλά καλά φανεί, την κατάπιε πάλι το σκοτάδι.
Το αστέρι ένιωσε μια σαΐτα να κεντά τα’ ασημένια του τα φυλλοκάρδια,
και την ίδια τη στιγμή ζήλια μαρτυρική στην ψυχή του να φουντώνει!
Όσο ένιωθε την καλή του αγγελικά να το θωρεί,
αμφιβολία βασανιστική το τυραννούσε, ζήλια για κάθε χορτάρι του απέραντου αγρού, 
για κάθε κρυφή της μαργαρίτας σκέψη…
Βαθιά την αγαπούσε. Κι εκείνη το ίδιο άραγε;
Αν καμωνόταν; Αν κάποιο άλλο αστέρι πρόσμενε; 
Αν πεταλούδες πλουμιστές ονειρευόταν; 
Αν ταξίδευε κι αυτή στα όνειρά της;
Πως θα σιγουρευόταν; Πως θα μάθαινε τα μυστικά της; 
Πως;
Τέτοια συλλογιζόταν, όταν τράβηξε με δύναμη ένα πέταλο χιονάτο.
- Μ’ αγαπά, μουρμούρισε όπως τ’ άφηνε να πέσει.
Έπειτα, δισταχτικά τράβηξε ακόμα ένα.
- Δεν μ’ αγαπά, ψέλλισε βραχνά.
- Μη! στέναξε η μαργαρίτα τρέμοντας από πόνο γλυκό, παράπονο, απορία.
Μα μες στη μέθη του τ’ αστέρι, πως θα μάθαινε, όπου να ‘ναι την αλήθεια, 
δεν έδωσε στο μαρτύριο της σημασία.
- Μ’ αγαπά: γέλαγε τρισευτυχισμένο.
- Δε μ’ αγαπά! θρηνούσε σκυθρωπό.
Κι ασυλλόγιστα μαδούσε ολοένα τα πέταλα της τα χιονάτα, ένα ένα.
- Γιατί; ψιθύριζε τ’ άδολο ανθάκι λαβωμένο.
Μα τ’ αστέρι δεν την άκουγε, στον οίστρο του παραδομένο.
- Μ’ αγαπά!- Δε μ’ αγαπά!
Πονούσε η μαργαρίτα. Πονούσε πολύ. Με κάθε πέταλο απαλό έφευγε και μια πνοή. 
Ώσπου τράβηξε το στερνό της πέταλο τ’ αστέρι.
- Μ’ αγαπά! φώναξε χαρούμενο.
Κι ο αντίλαλος του γύρισε θλιμμένος πίσω.
Σταμάτησε, σκέφτηκε.
Είδε την μαργαρίτα να σκιρτά όλο παράπονο, να ξεψυχά εκεί, 
στης λάμψης του την αχνόφωτη αγκαλιά
Έγειρε αργά αργά, άγγιξε τη χλόη. Της αύρας η πνοή πήρε τα πέταλα, τα σκόρπισε τριγύρω.
Ύστερα, τίποτ’ άλλο πια. Μόνο σκοτάδι.
Κι ολόγυρα, σκούρα, πυκνά χορτάρια απειλητικά.
Τότε μόνο ένιωσε τι της είχε κάνει.
Τρεμόπαιξε για μια στιγμή, στέναξε κι έπαψε ν’ ανασαίνει χρυσαφένιο φως.
Άδικα πρόσμενε ο Αυγερινός. Άδικα τ’ αναζητούσε η Αστραφτερή.. 
γιατί δε γύρισε το Καμάρι τ’ Ουρανού, όπως είχε υποσχεθεί

Την άλλη μέρα, όταν ροδόλουστη η αυγή απ’ της ανατολής τ’ ασημογάλαζα
ξεπρόβαλε τα τούλια, σ’ απλόχωρο λιβάδι λιόχαδο, 
πνιγμένα μες στη δροσερή του αγκάλη, 
βρήκε μια μαδημένη μαργαρίτα κι ένα σβησμένο αστέρι βυθισμένα…

ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ

Ένα βραβευμένο κινούμενο σχέδιο που μας μιλαει για την αγάπη μεταξύ πατέρα και κόρης,

ΤΟ ΧΑΡΤΙ

Μια τρυφερή ιστορία για ένα άρρωστο κοριτσάκι που δεν ξέρει για τον εξωτερικό κόσμο και μαθαίνει γι΄αυτόν όταν ένα χαρτί γλιστρά στο δωμάτιο του.

ΚΟΜΠΟΙ

Μια τρυφερή ιστορία για ένα αγόρι που φτιάχνει στον αργαλειό ένα χαλί με έναν Μονόκερο.

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΝΕΡΟ

Watch more cool animation and creative cartoons at Aniboom
ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ: ΡΕΝΕ ΜΑΡΓΚΡΙΝΤ

ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ

ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ

Ένα τραγούδι – παραμύθι για ένα τραίνο που ταξιδεύει στο διάστημα.

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Μολδαβία)

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Αρμενία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Καναδάς)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Σουηδία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Γερμανία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Βουλγαρία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Ιαπωνία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Ισπανία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Αζερία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Αφρική)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Ρωσία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Ισραήλ)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Ινδία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Ελλάδα)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ (Γαλλία)

Ένα πανέμορφο  κινούμενο σχέδιο από μια σειρά κινουμένων σχεδίων με νανουρίσματα από όλο τον κόσμο…..

Μικρές Χαρές

Ένα τρυφερό παραμύθι σε σκηνοθεσία Κων/νου Πιλάβιου και σενάριο Δέσποινας Λαδή, σχετικά με το νόημα της ζωής και τις μικρές χαρές που αυτή μας προσφέρει

ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΣ

Ένα ωραίο τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο παραμύθι για ρνα ρολόι κούκο.

Σχέδια: Tom Jantol

ΠΑΝΔΩΡΑ

Μια έξυπνη παραλλαγή του μύθου Το Κουτί της Πανδώρας, που μας διδάσκει ότι κανείς δεν μπορεί να μας τρομάξει αν εμείς δεν το επιτρέψουμε.

Τα σχέδια έκαναν οι: Marion STINGHE, Meryl FRANCK, Benoît GUILLAUMOT, Nicolas CAFFAREL, & Elen Le TANNOU

Η απόσταση της σελήνης

http://www.scribd.com/doc/27102727/h-Apostash-Apo-Thn-Selini
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.

Ένα διήγημα αντιεπιστημονικής φαντασίας. Αφηγητής είναι ο Κφβφκ, για τον οποίο δεν είμαστε σίγουροι αν είναι άνθρωπος· έχει περίπου την ηλικία του σύμπαντος και μπορεί να θεωρηθεί άνθρωπος από τη στιγμή που δημιουργήθηκε το ανθρώπινο γένος, αλλά συμμετείχε για πολλά χρόνια και στο ζωικό βασίλειο. Ο Κφβφκ αφηγείται μια ιστορία από την εποχή που η Σελήνη βρισκόταν πολύ κοντά στη Γη και οι άνθρωποι με τη βοήθεια μιας βάρκας και μιας σκάλας μπορούσαν εύκολα να μεταπηδήσουν στο έδαφός της. Περιγράφεται η μαγική, πρωτόγονη και μυστηριακή έλξη της σελήνης στους ανθρώπους μιας μακρινής εποχής.

Ο Ίταλο Καλβίνο (1923 - 1985) ήταν Ιταλός πεζογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κούβα αλλά σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με τους γονείς στο Σαν Ρέμο της ιταλικής Ριβιέρα. Το 1943 μπαίνει στους παρτιζάνους της ιταλικής αντίστασης, στη ταξιαρχία Γαριβάλδι και μαζί με τον Σκάλφαρι δημιουργούνε τη ΜUL (Movemend Universitarian Liberal). Το 1947 μπαίνει στον εκδοτικό οίκο Εϊνάντι όπου εργάζονται επίσης οι Νορμπέρτο Μπόμπιο, Νατάλια Γκίνσμπουργκ, Τσέζαρε Παβέζε κι Έλιο Βιτορίνι. Επισκέπτεται τις ΗΠΑ όπου παραμένει για 6 μήνες, κυρίως στη Νέα Υόρκη και ύστερα από λίγα χρόνια παντρεύεται τη Έσθερ Σίνγκερ, που 'χε γνωρίσει στις ΗΠΑ κι ο γάμος γίνεται στην Αβάνα, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στη γενέτειρα που συνάντησε και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Επιστρέφοντας στην Ιταλία συνεργάζεται εκ νέου με τον Εϊνάντι, εκδίδει τα "Κοσμοκωμικά" και δημιουργεί την OULiPo (OUvroir de Litterature Potentielle). Στον Γαλλικό Μάη του 1968 γνωρίζει κι επηρεάζεται από τον Ρεημόν Κενώ, ενώ έρχεται σε επαφή και με τους Ρολάν Μπαρτ και Κλωντ Λεβί-Στρως. Το 1975 γίνεται επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας και την επόμενη χρονιά κερδίζει το βραβείο για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία. Επισκέπτεται Ιαπωνία και Μεξικό, καθώς επίσης κι αρκετές αμερικάνικες πόλεις, δίνοντας διαλέξεις. Το 1981 κερδίζει το γαλλικό παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.

Στις 19 Σεπτέμβρη του 1985 πεθαίνει στη Σιένα, στο παλιό νοσοκομείο της Αγίας Μαρίας Σκάλα, σε ηλικία μόλις 62 ετών.

«H φαντασία είναι σαν τη μαρμελάδα, χρειάζεται να την αλείψουμε πάνω σε μια στέρεη φέτα ψωμιού. Διαφορετικά, αν η βάση είναι η φαντασία, παραμένουν όλα ένα άμορφο πράγμα, σαν μαρμελάδα, πάνω στην οποία τίποτα δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Πριν από μερικά χρόνια έλεγαν «H φαντασία στην εξουσία» και ήταν ένα ωραίο σύνθημα, όμως στο βάθος το σημαντικό είναι ακριβώς το αντίθετο. Eίναι η φαντασία να μην πάρει ποτέ την εξουσία, να μη γίνει σύνθημα και πρόγραμμα, να μην επισημοποιηθεί ποτέ, να μη γίνει υποχρεωτική. Xρειάζεται η φαντασία να έχει κάτι με το οποίο να συγκρούεται, ώστε να μη χάνει τη δύναμή της. Σε έναν κόσμο από στέρεα πράγματα, που προχωράει προς τα εμπρός, έστω με τρόπο λίγο περιορισμένο, λίγο σφιχτό, μπορείς πάντοτε να σηκώνεις τις χρωματιστές σημαιούλες, να κρεμάς φτερά, φτερούγες πεταλούδας. Aντίθετα, αν όλα είναι φτερά και φτερούγες πεταλούδας, δεν έχεις πλέον κανένα μέρος όπου να μπορείς να κρεμάσεις τη φαντασία σου, τη δημιουργικότητά σου, δεν μπορείς να τη στερεώσεις, όλα γίνονται ομοιόμορφα και ο κόσμος γίνεται περισσότερο γκρίζος.» Italo Calvino


Περισσοτερα για τον συγγραφεα στην Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 
http://el.wikipedia.org/wiki/Ίταλο_Καλβίνο

ΤΟ ΧΕΡΙ (1965) - Μέρος 1ο

Ένα εξαιρετικό παραμύθι του σπουδαίου Τσέχου Γύρι Τρνκα που γύρισε το 1965 με κούκλες.

Ο Γύρι σηκώνεται το πρωί χαρούμενος και ποτίζει την γλάστρα του. Όλα πάνε καλά μέχρι που ένα γιγάντιο χέρι του κτυπάει απρόσμενα την πόρτα του και εισβάλει βίαια στην ζωή του………..

ΤΟ ΧΕΡΙ (1965) - Μέρος 2ο

Ένα εξαιρετικό παραμύθι του σπουδαίου Τσέχου Γύρι Τρνκα που γύρισε το 1965 με κούκλες.

Ο Γύρι σηκώνεται το πρωί χαρούμενος και ποτίζει την γλάστρα του. Όλα πάνε καλά μέχρι που ένα γιγάντιο χέρι του κτυπάει απρόσμενα την πόρτα του και εισβάλει βίαια στην ζωή του………..

ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ

http://www.scribd.com/doc/27047454/Πηνελόπη-Δέλτα-Τρελαντώνης
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.


"Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ήταν πολύ σκάνταλος και πολύ άτακτος και κάθε λίγο έβρισκε τον μπελά του. Δεν περνούσε μέρα που να μην έτρωγε δυο τρεις κατσάδες, πότε από τη θεία του, πότε από τη μαγείρισσα, πότε από την Αγγλίδα δασκάλα και πότε από την τραπεζιέρα, και κάθε λίγο αναγκάζουνταν ν' ανακατώνεται ο θείος.

Σαν έφθανε απέξω ο θείος και άκουε την καινούρια αταξία του Αντώνη, το αγαθό του πρόσωπο αγρίευε όσο μπορούσε, σούρωνε τ' άσπρα του φρύδια και, κουνώντας το σταχτί του κεφάλι, έλεγε αυστηρά:

- Αντώνη, ακούω πάλι πως έκανες αταξίες! Φοβούμαι πως δε θα τα πάμε καλά!

Αυτές ήταν οι σοβαρές περιστάσεις. Άκουε η Αλεξάνδρα, η μεγάλη αδελφή, και ντρέπουνταν για τον αδελφό της. Άκουε η Πουλουδιά, η μικρότερη αδελφή, κι ένιωθε την καρδιά της να παίζει τούμπανο. Άκουε και ο μικρός ο Αλέξανδρος, καθισμένος στο πάτωμα, με το δάχτυλο στο στόμα, και αποφάσιζε μέσα του πως εκείνος δεν ήθελε να γίνει έτσι κακό παιδί σαν τον Αντώνη.

Και όμως πώς ήθελε να μπορεί να κάνει όσα έκανε ο Αντώνης! Γιατί ο Αντώνης έκανε πολλά δύσκολα πράματα. Έκανε τούμπες τρεις στη σειρά και θα έκανε, λέει, και τέσσερις, αν ήταν πιο μεγάλη η κάμαρα και αν δε χτυπούσε ο τοίχος στα ποδάρια του· σκαρφά λωνε στη γαζία της αυλής· καβαλίκευε στην κουπαστή της σκάλας και κατέβαινε γλιστρώντας ως κάτω - έκανε, πηδώντας με το ένα πόδι, τρεις φορές το γύρο της αυλής του σπιτιού, χωρίς ν' αγγίξει τον τοίχο - κάθε πρωί, στη θάλασσα, βουτούσε το κεφάλι του στο νερό κι έμενε τόση ώρα με κλειστό στόμα και ανοιχτά μάτια, και δεν πνίγουνταν ποτέ. Και' άλλα πολλά έκανε ο Αντώνης."

Ο Αντώνης και τα τέσσερα αδέρφια του φιλοξενούνται για τις διακοπές του καλοκαιριού στον Πειραία, στο σπίτι των θείων τους. Οι γονείς του Αντώνη ζούνε στην Αίγυπτο και εκείνο το καλοκαίρι δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν. Έτσι,με σκηνικό τα παλιά αρχοντικά και τις ολόδροσες αυλές τους, ο Αντώνης σκαρφίζεται του κόσμου τις σκανταλιές, μπλέκει σ' αυτές και τ' αδέλφια του, πισύροντας στο τέλος την τιμωρία της αυστηρής θείας του. Αυτό όμως που κερδίζει το θαυμασμό όλων είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα του ήρωα μας, όταν για χάρη της αλήθειας παραδέχεται αντρίκια κάθε του αταξία. Ο «Τρελαντώνης» της Π. Δέλτα αποτελεί μία όαση τρυφερότητας και νοσταλγίας για τις μέρες και τους χαρακτήρες που σιγά σιγά χάνονται.


Περισσοτερα για την συγγραφεα στην Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
http://el.wikipedia.org/wiki/Πηνελόπη_Δέλτα

ΜΟΛΥΒΙΑ – ΧΑΡΤΙΑ

 Κόκκινη κλωστή δεμένη…και ……

19/12/2008, αρχίζει η συνεδρίαση:

Ο πρόεδρος του δικαστηρίου καλεί τους Κατηγορούμενους, χαρτιά και μολύβια, και τους Δημόσιους Κατήγορους, τη γόμα και τον καταστροφέα χαρτιών, στην εκδίκαση της υπόθεσης: «Πολιτεία εναντίον ασυδοσίας λόγου».

          - Από τη δικογραφία και την προανάκριση προέκυψε ότι: χαρτιά και μολύβια κατηγορούνται για σύσταση συμμορίας με σκοπό τον επηρεασμό της κοινής γνώμης και για παράβαση καθήκοντος.

Συγκεκριμένα, 18/12/2007 και ώρα 22:45 συνελήφθησαν επ’αυτοφόρω να γράφουν αναρχικές προκηρύξεις του εξής περιεχομένου:

«τα παιδιά θα κάνουν μπάνιο όποτε θέλουν»

«τα παιδιά θα τρώνε όσα γλυκά θέλουν»

«τα παιδιά θα κοιμούνται όποτε εκείνα θέλουν»

«τα παιδιά θα παίζουν όσο θέλουν» κ.α.

Αναφέρεται επίσης, ότι υπήρξε αντίσταση κατά της αρχής, όταν κατά την επ’αυτοφόρω σύλληψη τους, τα χαρτιά προσπάθησαν να κουκουλώσουν την υπόθεση και τα μολύβια επιχείρησαν να μας γράψουν.

           Ο Δημόσιος Κατήγορος προτείνει άμεσο περιορισμό των κατηγορουμένων και της ασύδοτης συμπεριφοράς τους.

Συγκεκριμένα, τα χαρτιά και τα μολύβια από δω και στο εξής θα γράφουν μόνο υπό την παρουσία των δασκάλων και γονέων.

Οι παρόντες Δημόσιοι Κατήγοροι (γόμα και καταστροφέας εγγράφων) θα επιτηρούν τον δημόσιο βίο των κατηγορουμένων και την εφαρμογή των αποφάσεων του δικαστηρίου.

Λύεται η συνεδρίαση!!!!!! …………………………………………………………….

Αλλά τα παιδιά είχαν άλλη γνώμη!................................................

20 Ιανουαρίου 2008

Δουμπά Παρασκευή

Λιάγκου ‘Ολγα

Μπαρμπαρίδου Γεωργία

Η Διευθύντρια

   Σε ένα απομακρυσμένο χωριό, που το λέγαν Σχολιανά, υπήρχε ένα σχολείο όπου τα παιδιά δεν ήταν ευχαριστημένα από τη διευθύντριά τους. Ήταν μια δασκάλα που αρκετά συχνά τους μάλωνε, δεν τους πήγαινε όποτε ήθελαν εκδρομή και επέμενε πολύ στο να διαβάζουν, όσο μπορεί ο καθένας, τα μαθήματά του. Τα παιδιά όμως είχαν ακούσει ότι λίγο πιο κάτω, στην πόλη, υπήρχε ένα κατάστημα που πουλούσε διευθύντριες!!! Έτσι, μια μέρα, ντύθηκαν, πήραν όσα λεφτά είχαν μαζέψει μέχρι τότε, μπήκαν στο λεωφορείο που έφευγε πρωί-πρωί και ξεκίνησαν για την πόλη.

   Φτάνοντας στην πόλη, ένα μόνο πράγμα υπήρχε στο μυαλό τους: να βρουν τη διευθύντρια των ονείρων τους και να την αγοράσουν! Κοιτούσαν γύρω γύρω τα μαγαζιά και έψαχναν να βρουν το περιβόητο κατάστημα που θα τους έλυνε όλα τα προβλήματα που είχαν στο σχολείο. Είχαν ακούσει ότι και σε άλλα χωριά και σε άλλες πόλεις, τα σχολεία λειτουργούσαν με αγορασμένες από το εμπόριο διευθύντριες και όχι κανονικές, και μάλιστα ήταν πολύ καλύτερες!!!

   Ξαφνικά, είδαν μια παράξενη βιτρίνα. Ήταν γεμάτη κούκλες, τόσο ασφυκτικά, που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τί πουλούσε το συγκεκριμένο κατάστημα. Από περιέργεια πλησίασαν κι άλλο, μέχρι που είδαν ότι όλες οι κούκλες ήταν ίδιες, όλες φορούσαν τα ίδια ρούχα αλλά είχαν διαφορετική έκφραση στο πρόσωπο. Λίγο πιο πάνω από τη βιτρίνα η επιγραφή έλεγε: «Εδώ η καλή διευθύντρια». Αναπήδησαν από τη χαρά τους, καθώς μόλις είχαν βρει αυτό που έψαχναν!!! Κάθησαν αρκετή ώρα χαζεύοντας τους διάφορους τύπους διευθυντριών, μέχρι που σκέφτηκαν ότι μέσα στο κατάστημα θα είχε ακόμα περισσότερους τύπους.

   Μπαίνοντας, είδαν με την άκρη του ματιού τους κάποιους υπαλλήλους να χαμογελούν και να ανταλλάσσουν κάποια σχόλια μεταξύ τους κοιτώντας τους. Τα παιδιά ένιωσαν λίγο αμήχανα στην αρχή, αλλά μετά αποφάσισαν ότι εφόσον πήγαιναν ως πελάτες και είχαν αρκετά λεφτά μαζί τους, δεν θα έπρεπε να ντρέπονται. Πλησιάζοντας τους υπαλλήλους, οι οποίοι είχαν ήδη καταλάβει την πρόθεση των παιδιών, τους ρώτησαν σε ποιο σημείο του καταστήματος θα μπορούσαν να βρουν όλους τους τύπους των διευθυντριών. Ένας ευγενέστατος υπάλληλος τους έδειξε και τα παιδιά έτρεξαν καταενθουσιασμένα προς τα’κει!

   Αυτό που είδαν δεν το είχαν φανταστεί ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα!!! Μέσα σε κουτιά υπήρχαν διευθύντριες για όλα τα γούστα!!! Πάνω στο κουτί υπήρχε η περιγραφή της βασικής ιδιότητας της διευθύντριας: «Αυστηρή», «Νωχελική», «Διευθύντρια-Θύμα», «Ταξιδιάρα», «Αδιάφορη», «Δραστήρια», «Αστεία», «Συντηρητική», «Κατηχητικού», «Μπαρόβια (πωλείται μόνο σε λύκεια)», «Αφηρημένη», «Δημιουργική», «Θεατρόφιλη», «Ψυχρή», «Τυπική» ήταν μερικές από αυτές. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι αυτή η αγορά θα τους δυσκόλευε πολύ περισσότερο από ότι πίστευαν στην αρχή...

   Βλέποντας αυτές τις ετικέτες, μπερδεύτηκαν και άρχισαν να λογομαχούν για την τελική επιλογή τους. Ο Κώστας που βαριόταν να διαβάσει στο σπίτι του ήθελε, και επέμενε, να αγοράσουν την διευθύντρια-θύμα, για να μπορεί να της λέει οποιοδήποτε ψέμα κι εκείνη να τον πιστεύει. Η Ελένη, που ήταν αρκετά ανασφαλής, ήθελε την τυπική, για να ξέρει πάντα τί της ξημερώνει και να είναι προετοιμασμένη. Δύο τρία παιδιά, που δεν αγαπούσαν και πολύ το διάβασμα, είχαν όμως πολύ φαντασία και έμπνευση στο να σκαρώνουν πλάκες, προτιμούσαν την αστεία για να μπορούν να κάνουν και στην ίδια πλάκες και να περνάει ευχάριστα η μέρα. Η Άννα πάλι, που ο μπαμπάς της ήταν παπάς, ήθελε την κατηχητικού, γιατί της θύμιζε τη μαμά της και ένιωθε πιο άνετα και οικεία. Γενικά, το κάθε παιδί προτιμούσε κι από μία διαφορετική, ανάλογα με το ποιες ήταν οι αδυναμίες του, τί του ήταν πιο οικείο και τί θα το έκανε να νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Μην μπορώντας να βγάλουν άκρη, αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο, πιστεύοντας ότι αυτό θα ήταν το πιο δίκαιο. Ένας υπάλληλος όμως που τους άκουγε και τους παρατηρούσε, πλησίασε και τους είπε: «Ξέρετε, επειδή σας ακούω που μιλάτε τόση ώρα, χωρίς να μπορείτε να αποφασίσετε, σας ανακοινώνω ότι μπορείτε να πάρετε κάποια διευθύντρια να τη δοκιμάσετε, κι αν δε σας κάνει την επιστρέφετε και παίρνετε κάποια άλλη. Τις νοικιάζουμε κιόλας, και μάλιστα σε καλή τιμή.» Τα παιδιά χάρηκαν πολύ με αυτά τα νέα και αποφάσισαν για πρώτη φορά να νοικιάσουν την αστεία, πιστεύοντας ότι έτσι οι ώρες στο σχολείο θα περνούσαν πολύ ευχάριστα.

   Το κατάστημα την έστειλε πριν ακόμη φτάσουν τα παιδιά, για να προετοιμαστεί για την πρώτη της μέρα. Πρωί πρωί λοιπόν, τα παιδιά ξεκίνησαν με πολύ μεγάλη χαρά για το σχολείο. Φτάνοντας εκεί όμως, βρήκαν ένα σχολείο γεμάτο έξυπνες παγίδες για να πιάνονται τα παιδιά και να γελάει η διεθύντρια... Τους πιτσιλούσε με μπουγελόφατσες, τους έβαζε να καθήσουν σε σπασμένες καρέκλες για να πέφτουν και να γελάει, τους κολλούσε χαρτάκια με περιπαιχτικά σχόλια πίσω από την πλάτη τους και γενικά έκανε ό,τι μπορούσε για να περνάει καλά η ίδια και όχι τα παιδιά. Πριν τελειώσει το μάθημα, τα παιδιά είχαν ήδη αποφασίσει ότι θα την επέστρεφαν και θα έπαιρναν κάποια άλλη.

   Η επόμενη ήταν η αφηρημένη. Πήραν αυτή την απόφαση γιατί πίστευαν ότι αν έκανε γκάφες από αφηρημάδα, αυτό θα ήταν πολύ αστείο για τα ίδια τα παιδιά. Εξάλλου, μπορεί να ξεχνούσε τις αταξίες του καθένα και να μη θυμόταν για ποιο λόγο ήθελε να τους μαλώσει, πράγμα που θα ήταν πολύ καλό... Το επόμενο πρωί λοιπόν πήγαν να δοκιμάσουν την νέα τους διευθύντρια. Μόνο που εκείνη είχε ξεχάσει κάπου τα κλειδιά της, δε θυμόταν πού, και έτσι παιδιά και δάσκαλοι αναγκάστηκαν να μπουν από τα παράθυρα... Καθώς μπήκε και εκείνη, συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει την τσάντα της και κάτι χαρτιά για το σχολείο έξω, κι έτσι έστειλε μερικά παιδιά να πάνε να της τα φέρουν. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος των παιδιών με τη δασκάλα τους, πολλές φορές τους διέκοπτε γιατί δε θυμόταν πώς λειτουργούσε το φωτοτυπικό, ή τους έβγαζε λάθος φωτοτυπίες, ξεχνούσε να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα, μπέρδευε συνέχεια τα ονόματα των παιδιών και γενικά τα παιδιά είχαν αρχίσει να βαριούνται να τρέχουν πίσω από τη διευθύντριά τους για να κάνουν αυτά που ξεχνούσε να κάνει η ίδια... Όπως ήταν επόμενο, την επέστρεψαν, θέλοντας κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Έτσι, επέλεξαν τη δημιουργική.

   Ήταν η τρίτη φορά που τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο, μην ξέροντας τί να περιμένουν, αλλά με την αίσθηση ότι αυτή τη φορά είχαν κάνει καλύτερη επιλογή! Η καινούρια τους διευθύντρια είχε πάει πολύ νωρίτερα, ετοιμάζοντας όλες τις δραστηριότητες της ημέρας. Κατά τη διάρκεια της προσευχής τούς είχε μοιράσει χαρτονάκια να κόβουν, για να τα κάνουν αργότερα χειροτεχνία. Μπαίνοντας στο σχολείο για μάθημα τους είπε να προσέξουν τί δεν τους άρεσε στους διαδρόμους και στις αίθουσες, ώστε να το αναδιαμορφώσουν με ό,τι υλικά είχαν στο σχολείο εκείνη, την ίδια μέρα. Στα διαλείμματα μαζεύονταν όλοι στην αίθουσα εκδηλώσεων όπου υπήρχαν πολλές γωνιές με πολλά θέματα, και το κάθε παιδί έπρεπε να διαλέξει με τί θέλει να ασχοληθεί.  Στο τέλος της ημέρας, η κάθε τάξη έπρεπε να παρουσιάσει την ή καλύτερα τις εργασίες της στο υπόλοιπο σχολείο. Τα παιδιά ήταν λιγάκι ευχαριστημένα από αυτή την κατάσταση, αλλά ήταν πολύ κουρασμένα και δεν ήθελαν να περάσουν με τον ίδιο τρόπο και την αυριανή μέρα.

   Πριν επιλέξουν την επόμενη διευθύντρια έκαναν μια συνέλευση για να δουν τί δεν πάει καλά στην όλη ιστορία και γιατί όλα τα όνειρά τους φάνηκαν μη πραγματοποιήσιμα. Συζητούσαν αρκετή ώρα, άλλοι υποστήριζαν ότι έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν προσπάθεια να τις συνηθίσουν, άλλοι ήταν πιο ανυπόμονοι και ήθελαν να δοκιμάσουν όλους τους τύπους διευθυντριών, άλλοι ότι βαρέθηκαν να ταλαιπωρούνται και ήθελαν την παλιά τους διευθύντρια και άλλοι δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα με ό,τι απόφαση και να έπαιρναν οι υπόλοιποι. Δεν μπορούσαν να αποφασίσουν, υπήρχαν πολλές διαφορετικές γνώμες και είχαν επιστρέψει στον αρχικό καυγά τους, όπου ο καθένας υποστήριζε σε απόλυτο βαθμό αυτό που θα συνέφερε τον ίδιο και όχι όλους τους μαθητές. Μιλούσαν πολλές ώρες μη μπορώντας να πάρουν απόφαση, ώσπου μίλησε ένα παιδί που είχε παρατηρήσει κάτι το οποίο είχε περάσει μέχρι τότε απαρατήρητο. Αυτό το παιδί είπε λοιπόν, ότι το κακό με όλες τις διευθύντριες ήταν ότι ως χαρακτήρα είχαν ένα και μόνο ένα βασικό χαρακτηριστικό, και αυτό ήταν που τις έκανε βαρετές. Το καλύτερο θα ήταν να υπήρχε μία που να συνδυάζει πολλά και διαφορετικά χαρακτηριστικά, ώστε να μη τη βαριούνται. Οι υπόλοιποι το σκέφτηκαν για λίγο και μετά συμφώνησαν. Ήθελαν μια διευθύντρια που να έχει προσωπικότητα, να έχει χαρακτήρα, να συνδυάζει πολλά χαρακτηριστικά και όχι μόνο ένα βάσει του οποίου να λειτουργεί. Πήγαν λοιπόν ξανά στο κατάστημα, αυτή τη φορά ξέροντας τί ακριβώς θέλουν.

   Οι υπάλληλοι μόλις τους είδαν αναστέναξαν, γιατί αυτά τα παιδιά είχαν εξελιχθεί σε πολύ δύσκολους πελάτες τελικά... Τα παιδιά δεν έδωσαν σημασία και πηγαίνοντας προς το μέρος ενός υπαλλήλου τον ρώτησαν αν το κατάστημά τους διέθετε διευθύντριες με περισσότερα από ένα χαρακτηριστικά. Εκείνος τους απάντησε ότι κατόπιν παραγγελίας ήταν δυνατόν να συνδυαστούν μέχρι τρία χαρακτηριστικά, όχι όμως περισσότερα. Τα παιδιά δυσαρεστήθηκαν λίγο απ’ αυτό και απάντησαν ότι έπρεπε να το σκεφτούν και μετά να αποφασίσουν. Έτσι έφυγαν πίσω για τα σπίτια τους, χωρίς να ξέρουν τί να κάνουν.

   Σκεφτόμενα αυτά που είχαν συμβεί με τις τρεις προηγούμενες επιλογές τους, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποια ήταν τα χαρακτηριστικά, που συνδυαζόμενα θα συνέθεταν την ιδανική διευθύντρια. Προσπάθησαν πολλές φορές με πολλούς συνδυασμούς, αλλά πάντα όλα ήταν προβλέψιμα γιατί τα χαρακτηριστικά της ήταν μόνο τρία και  γνωστά σε όλους, έτσι κάποια στιγμή ήταν σίγουρο πως θα τη βαριόντουσαν. Αδυνατώντας να βρουν μία λύση και έχοντας απελπιστεί σκέφτηκαν ότι μέχρι να βρουν την ιδανική λύση θα συμβιβάζονταν με την παλιά, εκείνη που δεν ήθελαν.

   Πλησιάζοντας την παλιά τους διευθύντρια, ένιωσαν την ανάγκη να της εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους ήθελαν να την αντικαταστήσουν. Εκείνη τους εξήγησε με τη σειρά της ότι δεν είχε καταλάβει ότι τα πίεζε κι ότι αν της μιλούσαν νωρίτερα ίσως θα μπορούσε να βρεθεί μία λύση χωρίς όλη αυτή την ταλαιπωρία. Η αλήθεια είναι, ότι τα παιδιά ποτέ ξανά δεν είχαν συζητήσει με την διευθύντριά τους με αυτό τον τρόπο, και τώρα που το έκαναν ένιωθαν καλύτερα γιατί ανακάλυψαν μια πλευρά του χαρακτήρα της που δεν την ήξεραν. Αυτή την πλευρά που ακούει προσεχτικά, προτείνει και ανταποδίδει την εμπιστοσύνη που της δείχνουν. Καθήσαν πολλές ώρες συζητώντας και αναδιαμορφώνοντας το σχολικό πρόγραμμα και τους κανόνες, έτσι ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι.

   Την επόμενη μέρα στο σχολείο, τα παιδιά δεν είχαν ιδέα για το τί είχαν αποφασίσει για το πρόγραμμα, αυτό που όλοι θυμόταν όμως ήταν, ότι τη διευθύντριά τους δεν τη γνώριζαν καθόλου μέχρι τότε, και μόλις την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει ένα μικρό βηματάκι για να τη γνωρίσουν.

Τσιακίρη Δώρα

Τα Χαρτιά και τα Μολύβια

Μια συνωμοτική, κορακίστικη νύχτα, σε ένα παλιό, εγκαταλελειμμένο σπίτι, μια παράξενη ιστορία άρχισε να διαδραματίζεται... Κάποια ξεχασμένα μολύβια που βρίσκονταν πάνω σε μια στίβα από κιτρινισμένα, σκονισμένα και αραχνιασμένα χαρτιά, άνοιξαν τα μάτια τους, κοίταξαν γύρω τους ...... και ...... βλέποντας τον χώρο αναρωτήθηκαν τί θα έπρεπε να κάνουν για να φύγουν από’κει ..... Ξαφνικά τα χαρτιά πετάχτηκαν σηκώνοντας ένα σύννεφο από γκρίζα σκόνη, ρίχνοντας και τα μολύβια σε ένα βρώμικο πάτωμα. Τα χαρτιά, μετά από τόσα χρόνια κατάλαβαν ότι είχαν βαρεθεί να αποτυπώνεται ο χρόνος πάνω τους και ήθελαν να γίνουν κάτι άλλο. Κοίταξαν λοιπόν τα μολύβια και τους ήρθε η ιδέα. Θα τους πρότειναν να αλλάξουν ρόλους ....!  Τα μολύβια συμφώνησαν κι έτσι όλοι μαζί πήγαν στους φίλους τους, τα μηχανήματα του εργοστασίου, για να τους βοηθήσουν να πραγματοποιηθεί το όνειρό τους. Ευτυχώς, η ώρα ήταν περασμένη και κανένας άνθρωπος δεν τους είδε. Φτάνοντας εκεί, τα μηχανήματα χάρηκαν που τους είδαν μετά από τόσα πολλά χρόνια, τους είπαν όμως ότι, τα μολύβια θα έπρεπε να αλλάξουν σχήμα για να γίνουν σαν τα χαρτιά. Τότε, τόννοι χαρτιών και μηχανημάτων έπεσαν πάνω τους ορμητικά, και πλακώνοντάς τα, τους έδωσαν τη μορφή χαλκομανίας! Όμως και τα χαρτιά έπρεπε να κάνουν κάτι για να να γράφουν....... Άρχισαν με τη βοήθεια των μηχανημάτων να σχίζονται επιδεικτικά, σχηματίζοντας όλα τα γράμματα της αλφαβήτου! Θέλοντας να προλάβουν το ξημέρωμα σχημάτιζαν λέξεις και προτάσεις και κολλούσαν πάνω στα πολτοποιημένα μολύβια.....

Μια τελείως διαφορετική εφημερίδα περίμενε τους ανθρώπους στα περίπτερα την επόμενη μέρα!!!

Φαϊτατσίδου Τάνια

Τσάμου Ελένη

Τσιακίρη Δώρα

Ο Χαρτάκης και η Μολυβένι

         «Πρέπει να τελειώσω επιτέλους αυτή την ιστορία» σκέφτεται η Μαίρη η συγγραφέας. Εδώ και πολύ καιρό προσπαθεί να γράψει αυτό το μυθιστόρημα, μα λες και συμβαίνει κάτι περίεργο. Νομίζεις πως είναι δύσκολο να συνεργασθούν το μολύβι και το χαρτί. Η Μαίρη η συγγραφέας κουρασμένη υπερβολικά έγειρε το κεφάλι και κοιμήθηκε στο γραφείο της.

        Από τη χαραμάδα του παντζουριού το μαγικό φως του αστεριού έπεσε επάνω στο χαρτί και το μολύβι. Έτσι τα άψυχα αυτά αντικείμενα ζωντάνεψαν. Σηκώθηκε και χοροπήδησε με χαρά 

η μολυβένια, στριφογύριζε, έκανε τούμπες και γλιστρούσε σαν επιδέξια πατινέρ.

       «Θα σταματήσεις επιτέλους»! παραπονέθηκε ο ντροπαλός χαρτάκης.

-     Δεν καταλαβαίνεις πως είσαι ενοχλητική. Και σαν να μην έφθανε αυτό μ’ έχεις γεμίσει όλο μουντζούρες. Είσαι αδέξια και με πονάς. Είμαι ευαίσθητος εγώ. Αν ήξερες την ιστορία μου 

      θα με σεβόσουν περισσότερο. Ξεκίνησα από το δάσος σαν μικρό δεντράκι. Μεγάλωσα με έκοψαν και με τα πολλά με έκαναν ένα όμορφο κατάλευκο χαρτί. Έχω ιστορία εγώ. Απαιτώ σεβασμό.  

-     Μην είσαι ψηλομύτης. Δεν καταλαβαίνεις ότι χωρίς εμένα δε θα ήσουν τίποτα. Εγώ σου δίνω ομορφιά. Με τα γράμματα και τις εικόνες που γράφω πάνω σου παίρνεις αξία. Διαφορετικά θα ήσουν ένα κενό λευκό χαρτί.

Ο ήρωας του μυθιστορήματος ξύπνησε ενοχλημένος

-     Πάψτε πια! Δεν καταλαβαίνεται ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα! Τόσο καιρό δεν μπορεί να τελειώσει η ιστορία μου. Πρέπει να συνεργασθείτε για να γραφεί αυτό το βιβλίο για τα παιδιά. Αναλογισθείτε τους προγόνους σας. Αν δεν συνεργάζονταν δεν θα υπήρχαν τώρα όλες αυτές οι γνώσεις. Θα είχαν σβήσει στο πέρασμα του χρόνου.

Ο Χαρτάκης και η Μολυβένια παρακολουθούσαν με μεγάλη προσοχή τα λόγια του ήρωα της ιστορίας που έγραφε η Μαίρη. Δεν είχαν σκεφθεί ποτέ πόσο χρήσιμοι θα ήταν αν συνεργάζονταν.

Ο ήλιος όμως άρχισε να ανατέλλει. Το μαγικό αστεράκι τρεμόσβηνε ώσπου έχασε το φως του. Η μαγεία έσβησε μαζί με τις πρωινές λαμπερές ακτίνες του ήλιου. Το πρωινό αεράκι ξύπνησε τη συγγραφέα μας. Πήρε το χαρτί και το μολύβι και …  

Άραγε μπορείτε να φανταστείτε τη συνεχεία του μικρού μας παραμυθιού;  

Βαρούτη Μαίρη – Ιωσηφίδης Αλέκος – Σερέτη Ιωάννα

Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ:ΜΟΝΤΡΙΑΝ

animated mondrian from Oren Rubin on Vimeo.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

http://www.scribd.com/doc/26947758/ΤΑΞΙΔΙ-ΣΤΟΝ-ΗΛΙΟ
Πατήστε το URL για να διαβάσετε όλο το βιβλίο.


Μ΄ αρέσουν οι αναφορές. Αν όμως σημειώσω εδώ όλα τα βιβλία και τους συγγραφείς, που χωρίς να το θέλουν και δίχως να ζητήσω την άδεια τους, με βοήθησαν να γράψω αυτό το βιβλίο, φοβά-μαι ότι θα χρειαστούν άλλες τόσες και περισσότερες σελίδες. Έτσι περιορίζομαι να ζητήσω ευχα-ριστώ και συγνώμη, που χωρίς να τους ρωτήσω καν, τρύπωσα μέσα στα λόγια τους και παραβία-σα τις πόρτες και τα περάσματα των λέξεων και των νοημάτων τους και σαν φαρμακοτρίφτης έ-φτιαξα το δικό μου βιβλίο. Ένα βιβλίο στο οποίο δεν διεκδικώ παρά μόνο την γενική ιδέα και με-ρικές από τις ιστορίες, αδυνατώ δυστυχώς να πω με σιγουριά ποιες. Ελπίζω να μου καταλογίσετε σαν δικές μου αυτές που θα σας ελκύσουν περισσότερο και σας επιτρέπω να τις ξαναδιηγηθειτε ή να τις ξαναγράψετε παραλλάσσοντας τα λόγια σύμφωνα με τα δικά σας νοήματα. Σαν επίδοξος συγγραφέας θα νιώσω πραγματικά περήφανος μόνο αν με αντιγράψετε, αν με κλέψετε, αν με λε-ηλατήσετε, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή από το να με διαβάσετε κι ύστερα να με θά-ψετε στην λησμονιά της, πιθανόν αξιόλογης κατά τα άλλα, βιβλιοθήκη σας.


http://texts-nikosgianlivecom.blogspot.com/

ΤΟ ΜΠΑΛΟΝΙ

Ένα κινούμενο σχέδιο που δείχνει με υπέροχο τρόπο πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας και γιατί πρέπει να την προσέχουμε.

Ο ΜΙΜΟΣ

Ένας Μίμος φουσκώνει μπαλόνια….

Ένα εξαιρετικό κινούμενο σχέδιο σπουδαστών της Σχολης Κινούμενου Σχεδίου του Βανκούβερ….

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΜΩΡΟΜΠΑΜΠΟΥΙΝΟΣ

ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟΣ ΗΛΙΟΣ

ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟΣ ΗΛΙΟΣ

Η Αγριόχηνα

Πωλ Γκάλλικο - Η Αγριόχηνα

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΤΑ

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑΤΑ

Τα παιχνίδια των γονιών μας παιχνίδια μας

Τα παιχνίδια των γονιών μας παιχνίδια μας

Ο μάγκας

Ο μάγκας-Πηνελόπη Δέλτα Περισσοτερα για την συγγραφεα στην Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

http://el.wikipedia.org/wiki/Πηνελόπη_Δέλτα