Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Ο Χαρτάκης και η Μολυβένι


         «Πρέπει να τελειώσω επιτέλους αυτή την ιστορία» σκέφτεται η Μαίρη η συγγραφέας. Εδώ και πολύ καιρό προσπαθεί να γράψει αυτό το μυθιστόρημα, μα λες και συμβαίνει κάτι περίεργο. Νομίζεις πως είναι δύσκολο να συνεργασθούν το μολύβι και το χαρτί. Η Μαίρη η συγγραφέας κουρασμένη υπερβολικά έγειρε το κεφάλι και κοιμήθηκε στο γραφείο της.
        Από τη χαραμάδα του παντζουριού το μαγικό φως του αστεριού έπεσε επάνω στο χαρτί και το μολύβι. Έτσι τα άψυχα αυτά αντικείμενα ζωντάνεψαν. Σηκώθηκε και χοροπήδησε με χαρά 
η μολυβένια, στριφογύριζε, έκανε τούμπες και γλιστρούσε σαν επιδέξια πατινέρ.
       «Θα σταματήσεις επιτέλους»! παραπονέθηκε ο ντροπαλός χαρτάκης.
-     Δεν καταλαβαίνεις πως είσαι ενοχλητική. Και σαν να μην έφθανε αυτό μ’ έχεις γεμίσει όλο μουντζούρες. Είσαι αδέξια και με πονάς. Είμαι ευαίσθητος εγώ. Αν ήξερες την ιστορία μου 
      θα με σεβόσουν περισσότερο. Ξεκίνησα από το δάσος σαν μικρό δεντράκι. Μεγάλωσα με έκοψαν και με τα πολλά με έκαναν ένα όμορφο κατάλευκο χαρτί. Έχω ιστορία εγώ. Απαιτώ σεβασμό.  
-     Μην είσαι ψηλομύτης. Δεν καταλαβαίνεις ότι χωρίς εμένα δε θα ήσουν τίποτα. Εγώ σου δίνω ομορφιά. Με τα γράμματα και τις εικόνες που γράφω πάνω σου παίρνεις αξία. Διαφορετικά θα ήσουν ένα κενό λευκό χαρτί.
Ο ήρωας του μυθιστορήματος ξύπνησε ενοχλημένος
-     Πάψτε πια! Δεν καταλαβαίνεται ότι ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα! Τόσο καιρό δεν μπορεί να τελειώσει η ιστορία μου. Πρέπει να συνεργασθείτε για να γραφεί αυτό το βιβλίο για τα παιδιά. Αναλογισθείτε τους προγόνους σας. Αν δεν συνεργάζονταν δεν θα υπήρχαν τώρα όλες αυτές οι γνώσεις. Θα είχαν σβήσει στο πέρασμα του χρόνου.
Ο Χαρτάκης και η Μολυβένια παρακολουθούσαν με μεγάλη προσοχή τα λόγια του ήρωα της ιστορίας που έγραφε η Μαίρη. Δεν είχαν σκεφθεί ποτέ πόσο χρήσιμοι θα ήταν αν συνεργάζονταν.
Ο ήλιος όμως άρχισε να ανατέλλει. Το μαγικό αστεράκι τρεμόσβηνε ώσπου έχασε το φως του. Η μαγεία έσβησε μαζί με τις πρωινές λαμπερές ακτίνες του ήλιου. Το πρωινό αεράκι ξύπνησε τη συγγραφέα μας. Πήρε το χαρτί και το μολύβι και …  
Άραγε μπορείτε να φανταστείτε τη συνεχεία του μικρού μας παραμυθιού;  

Βαρούτη Μαίρη – Ιωσηφίδης Αλέκος – Σερέτη Ιωάννα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου