Ιστορία 17: Η μέλισσα

Τρώω πάλι τη φέτα μου με το μέλι. Μου τη φτιάχνει η μητέρα μου κάθε πρωί πριν πάω στο σχολείο. Μια μεγάλη  φέτα άσπρο ψωμί με πολύ -  πολύ μέλι. Μυρίζει όμορφα κι είναι θρεπτικό. Κάνει καλό στα παιδιά.. Αυτό λέει κι ο παππούς μου. 

          Σήμερα όμως θέλω ακόμα μία. Καθώς η μητέρα μου άνοιξε το βάζο πετάχτηκε από μέσα μία μέλισσα. Βζ... βζ... γύρισε γύρω από το κεφάλι μου κι ήρθε κι  έκατσε πάνω στο μπράτσο μου. Πήγα να τη διώξω και αυτή με τσίμπησε. Ύστερα πέταξε έξω από το παράθυρο.

          Το μπράτσο μου κοκκίνισε κι εγώ έβαλα τα κλάματα. Η μητέρα μου έφερε μια αλοιφή και καθώς μου την έβαζε πάνω στο πονεμένο μου μπράτσο, μου διηγήθηκε μια παλιά ιστορία.   

          Οι μέλισσες φανήκανε στον κόσμο πριν πολλά  - πολλά χρόνια, τόσα που ούτε ο παππούς μου δε θυμάται πότε. Πάντα λοιπόν έφτιαχναν μέλι, και πάντα το μέλι που έφτιαχναν ήταν νόστιμο και θρεπτικό.   

          Γι’ αυτό και πάντα όχι μόνον οι άνθρωποι αλλά και όλα τα ζώα τους κλέβαν το μέλι και το τρώγανε γιατί τους άρεσε. Κι οι καημένες οι μέλισσες δουλεύανε ασταμάτητα μέρα νύχτα και φτιάχνανε μέλι.

          Στο δικό τους πολιτισμό το μέλι είναι το πιο μεγάλο και το πιο ωραίο κατόρθωμα. Μα δε  μπορούσαν ν’ ανεχτούνε άλλο να τους κλέβουν τα άλλα ζώα το μέλι και με τόσο κόπο ετοίμαζαν. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλες μαζί ν’ αποφασίσουν με πιο τρόπο θα υπερασπίζονται το μέλι τους.  Οι συζητήσεις κράτησαν πολύ. Μέρες και νύχτες, άγρυπνες, λέγαν ιδέες και κάναν προτάσεις. Ώσπου κάποτε βρήκαν τη λύση. Οπλίστηκαν όλες μ’ ένα κεντρί. Βέβαια μια μέλισσα δεν είναι επικίνδυνη ποτέ, ακόμα κι αν σας τσιμπήσει, Πολλές όμως; Αλίμονο στον άνθρωπο ή στο ζώο που θα πέσει θύμα τους. Μπορεί και να πεθάνει ακόμα.  

          Από τότε κανένα ζώο δεν τολμάει να κλέψει το  μέλι τους. Εκτός  από τον άνθρωπο. Αυτός έφτιαξε μια ειδική στολή με κουκούλα από τούλι συρμάτινο και γάντια ο που τον προστατεύουν από τα τσιμπήματα. 

          Έτσι ανενόχλητος μπορεί να μαζεύει το μέλι που τα παιδιά τρώνε το πρωί στη φέτα τους πριν πάνε σχολείο. 

          Παρ’ όλα αυτά  πολλές φορές τυχαίνει να μας τσιμπάει και καμιά μέλισσα όπως εμένα σήμερα. Με πόνεσε το τσίμπημα και το μπράτσο μου πρήστηκε λιγάκι. Αλλά δεν της κρατάω κακία. Τώρα ξέρω ότι δεν έχουν άλλο tρόπο να υπερασπίσουν το μέλι που τους το παίρνει ο άνθρωπος για να το τρώνε τα παιδιά το πρωί πριν πάνε σχολείο.