Ιστορία 19: Ένα όνειρο στο σχολείο

                           

          Το σημείο της πρόσθεσης είναι το «συν» έλεγε η δασκάλα και σημείωνε + με την άσπρη κιμωλία στον πίνακα.

          Όλα τα παιδιά καθόμασταν σιωπηλά μέσα στην τάξη.  Δυο-δυο σε κάθε θρανίο. Είκοσι θρανία το ‘να πίσω από τ’ άλλο. Όλα τα παιδιά καθόμασταν σιωπηλά μέσα στην τάξη. Μόνο η δασκάλα μιλούσε κι έλεγε. 

          -Το σημείο της αφαίρεσης είναι το «πλην», του πολλαπλασιασμού το «επί» και της διαίρεσης το «δια» και σημείωνε _, Χ, και : στον πίνακα δίπλα στο + .

          Τότε το + έγινε πουλί και μαζί με το _, τι Χ, και το : σήκωσαν τη στέγη ψηλά. 

          Γέμισε ο τόπος χαρούμενες φωνές καθώς όρμησε το κύμα της θάλασσας μέσα στην τάξη και μας σήκωσε στον αφρό μαζί με τα θρανία μας που ‘γιναν βάρκες. 

          Κι όταν κουραστήκαμε να κωπηλατούμε με τα μολύβια μας, ανοίξαμε τα βιβλία και φτιάξαμε πανιά κι ο αέρας τα φυσούσε, τα φούσκωνε και μας έσπρωχνε στον ήλιο. Όλο και πιο κοντά στον ήλιο...

          Η πρόσθεση, η αφαίρεση, ο πολλαπλασιασμός και η διαίρεση έλεγε πάντα η δασκάλα...  

          Έλεγε μα κανείς δεν την άκουγε. 

          Γιατί ο ήλιος άπλωσε τις αχτίδες του σαν άλογα φτερωτά και μας πήρε απ’ τη θάλασσα. Μας πήγε ψηλά, πολύ ψηλά, στον ουρανό με τα  χίλιες χιλιάδες  αστέρια που αναβόσβηναν και τραγουδούσαν μύρια τραγούδια. 

          Και μεις γελούσαμε καθώς βλέπαμε τη γη να μικραίνει και το σχολείο με τη δασκάλα να πλέει επάνω στο νερό της απέραντης θάλασσας  σαν ένα  φλούδι από καρύδι. 

          Ύστερα ο ήλιος έγινε κόκκινος κι έπειτα μπλε και μετά πράσινος, κίτρινος, ροζ, πορτοκαλί και πάλι κόκκινος...και τα φτερωτά άλογα κυνηγούσαν μαζί μας στ’ άστρα το πολύχρωμο φως και τη μουσική και κανένα, μα κανένα παιδί δεν ήθελε τούτη η γιορτή να τελειώσει. 

          Μα χτύπησε το κουδούνι. 

          Η θάλασσα έφυγε μακριά. 

          Ο ήλιος ξαναγύρισε στον ορίζοντα, οι βάρκες έγιναν πάλι θρανία και +,το _, το Χ, και το : παρατάχθηκαν σαν στρατιωτάκια στον πίνακα, δίπλα-δίπλα. 

          Η πρόσθεση, η αφαίρεση, ο πολλαπλασιασμός και η διαίρεση είναι οι τέσσερις πράξεις της αριθμητικής έλεγε η δασκάλα  καθώς βγαίναμε στο διάλειμμα. 

          Κρίμα, δεν ήταν παρά ένα όνειρο, μου ψιθύρισε η Κατερίνα. 

          Ναι, αποκρίθηκα λυπημένος. Ήταν μόνο ένα όνειρο.  Αλλά χωρίς όνειρα Κατερίνα, χωρίς όνειρα... τι μπορούμε ν’ αλλάξουμε χωρίς όνειρα;