Ιστορία 21: Η γάτα η Μιμή

Σήμερα το πρωί που άνοιξα το παράθυρό μου είδα τον κυρ-Μιχάλη τον γαλατά να αφήνει ένα μπουκάλι γάλα στην πόρτα την κυρά-Ασπασίας. Δεν  πρόλαβε να πάει μακριά - πέντε βήματα έκανε μόνο - όταν η Μιμή, η γάτα έσπρωξε το μπουκάλι και το γάλα χύθηκε στο κεφαλόσκαλο. Η κυρά-Ασπασία έβαλε τις φωνές.  Ο Αντωνάκης ο γιός  της, έπρεπε οπωσδήποτε να πιεί το γάλα του πριν πάει σχολείο.

          Ο κυρ-Μιχάλης γύρισε και της έδωσε ένα δεύτερο μπουκάλι με γάλα. Η κυρα - Ασπασία το πήρε και έτρεξε στον Αντωνάκη της.

          Η Μιμή και οι φιλενάδες της που παραμόνευαν εκεί κοντά έγλειψαν όλο το χυμένο γάλα κι ύστερα σκαρφάλωσαν στο φράχτη παραμονεύοντας το επόμενο θύμα τους.   

          Σήμερα το πρωί που άνοιξα το παράθυρό μου είδα τον κυρ - Νικόλα να περνάει φωνάζοντας. «Φρέσκα ψάρια - ζωντανά». Όσοι, λοιπόν, δεν ξύπνησαν μέχρις εκείνη την ώρα, ξύπνησαν απ’ τις φωνές του κυρ - Νικόλα. Μαζί τους κι ο Βαγγέλης της κυρά - Πολυξένης ο γιος. 

          Έπρεπε νάχει ήδη ξυπνήσει αλλά το ξυπνητήρι ήτανε πεταμένο κάπου στον κήπο. 

          Ντύθηκε  όπως πάντα γρήγορα και βγήκε στο δρόμο γκρινιάζοντας . ο ύπνος ποτέ δεν του έφτανε του Βαγγέλη. 

          Κάθε μέρα τα ίδια. Βαρέθηκα πια με το παλιόπαιδο, έλεγε η κυρά - Πολυξένη, η μητέρα του, καθώς έψαχνε στους θάμνους στον κήπο για να βρει το ξυπνητήρι.

         Η Μιμή βούτηξε σβέλτα ένα ψάρι απ’ το καλάθι του κυρ- Νικόλα και κρύφτηκε να το φάει με την ησυχία της.   

        Σημερα το πρωί που άνοιξα το παράθυρό μου είδα τον  Γιώργο που  πέρασε τρέχοντας όπως πάντα.   

        Πήγαινε κάθε μέρα μισή ώρα νωρίτερα στο σχολείο να προλάβει να γράψει στο θρανίο μερικές πράξεις αριθμητικής μήπως και μας βάλει ο κυρ - Αριστείδης διαγώνισμα.     

        Η Μιμή χορτάτη ξάπλωσε πάνω στο πεζούλι του φράχτη στον ήλιο να κοιμηθεί. 

        Σήμερα το πρωί που άνοιξα το παράθυρό μου είδα το σχολικό αυτοκίνητο που έστριβε τη γωνία. Άρπαξα τη σάκα μου και έτρεξα να το προλάβω. Η Μιμή τρόμαξε καθώς πέρασα από δίπλα της και γκρεμοτσακίστηκε στο πλακόστρωτο. 

       Σήμερα το πρωί άνοιξα το παράθυρό μου κι αποφάσισα να μην το ξανακλείσω πια.  

       Η Μιμή ξανασκαρφάλωσε στο δέντρο φοβισμένη. Ο Αζόρ ο σκύλος την παραμόνευε γρυλίζοντας.