Το τραγούδι του Γουστάυου

Είμαι του κακού εχθρός, της τάξης φύλακας φανατικός,
κι όλοι μου φωνάζουν μείνε.
Γουστάυος τ’ όνομά μου είναι.

Εγώ ποτέ δεν ρίχνω ζάρια
για να εντοπίσω χνάρια,
και δεν κάνω ασκήσεις ύφους
για να ξεμπερδέψω γρίφους.

Δεν αφήνομαι στην τύχη.
Διακρίνω όλα τα ίχνη.
Η όρθια λογική μου δείχνει,
τη λύση μέσα στην ομίχλη.

Στο έγκλημα είμαι τιμωρός,
αστυνόμος ξακουστός,
κι όλοι μου φωνάζουν μείνε.
Γουσταύος τ’ όνομά μου είναι.

Τη φαντασία ξεδιπλώνω,
τα σχέδια μου καταστρώνω
τα μυστήρια ξεδιαλύνω
και το κακό απ’το κόσμο σβήνω

Είμαι κλέφτης κι αστυνόμος,
είμαι όλα και δρω μόνος.
Γι’ αυτό μου φωνάζω μείνε.
Γουσταύος τ’ όνομά μου είναι.

Ρεφρέν:
Κι αν η τύχη, τύχη δεν έχει.
κλάψτε εκείνον που την έχει.