ΤΑΞΙΔΙ XIV

΄΄..οι λέξεις δεν είπαν την ιστορία, οι λέξεις δεν μπορούν να την πουν..΄΄
Λόρδος Ντανσανι

Αν ρίξετε μια μάτια γύρω σας θα διαπιστώσετε ότι όλοι, ακόμη κι εσείς αγαπητοί αναγνώστες, έχουν κάποιο ελάττωμα ή κάποια αδυναμία.
Ο αθάνατος Αχιλλέας ήταν τρωτός στη φτέρνα του,
ο Σαμψών έχανε την δύναμη του όταν έκοβε τα μαλλιά του,
ο Υπεράνθρωπος είχε αλλεργία στον κρυπτωνιτη,
ο Ποπάϋ δεν ήταν τίποτα χωρίς το σπανάκι του,
ούτε ο Αστερίξ χωρίς το μαγικό ποτό.
Ο Μπετόβεν δεν άκουγε, κι όμως έγραφε σπουδαία μουσική,
ο Όμηρος δεν έβλεπε, αλλά είναι ο μεγαλύτερος ποιητής,
ενώ τον Αόρατο Άνθρωπο δεν τον βλέπουμε, αλλά δεν χάνουμε και τίποτα.
Οι ελέφαντες φοβούνται τα ποντίκια, τα ποντίκια τις γάτες, οι γάτες τους σκύλους, οι σκύλοι τους ελέφαντες και οι κλεφτές την αστυνομία.
Αυτό που προσπαθώ τόση ώρα να σας πω, είναι ότι ένα ελάττωμα ή κάποια α-δυναμία πάντα συνοδεύεται από ένα προτέρημα ή μια αρετή. Έτσι ένας άσχημος είναι μάλλον έξυπνος, ενώ ένας κουτός μπορεί να είναι όμορφος ή ξανθός. Ξέρω έναν πρωθυπουργό γεμάτο μ΄ ελιές, έναν πειρατή με ξύλινο πόδι, πολλούς επιχειρηματίες χωρίς λεφτά, κι ένα γάτο κουφό. Σ΄ αυτή τη ζωή κανείς δεν είναι τέλειος και γι΄ αυτό αν έχετε μεγάλη μύτη να ξέρετε ότι δεν υστερείτε σε τίποτα, πέρα από το γεγονός ότι οι άλλοι ξέρουν πάντα ποτέ στρίβετε την γωνία γιατί πρώτα στρίβει η μύτη σας.

Ο Ήλιος κρεμάστηκε στη μαρκίζα του ουρανού σαν φωτεινή επιγραφή από νέ-ον. Πυρωμένες φλεβίτσες διαπερνούσαν τα μαγούλα του, τη μύτη του, το στόμα του, φωτίζοντας το πρόσωπο του. Έμοιαζε να έχει ξεχάσει το φως αναμμένο μες το κορμί του. Όμως δεν το ξέχασε. Το άναψε για να διαφημίσει την καινούργια μέρα.

Στη χώρα με τις Μύτες

΄΄Εμείς που κάποτε δώσαμε μύτη στη σκιά
βλέπουμε τώρα την μύτη να χάνεται σαν σκιά.΄΄
Αλντενμπέρτ βον Καμίσο
(παράφραση)

Ο Ζωτρά χάζευε την μπροστινή ρόδα του ποδηλάτου του, που γινόταν όλο και πιο μικρή καθώς προχωρούσε το ταξίδι. Έτσι οδηγούσε το ποδήλατο του μηχα-νικά και χωρίς κοιτάζει προσεκτικά μπροστά του.
- Εεεε! Πρόσεχε!, άκουσε μια φωνή και κουτρουβαλιάστηκε στο έδαφος αγκα-λιά μ΄ έναν τύπο που είχε ένα δάχτυλο για μύτη.
Μια τεραστία στοίβα με βιβλία έπεσε πάνω τους και σχεδόν τους σκέπασε.
- Καλά στραβός είσαι; του φώναξε αγανακτισμένος ο ανθρωπάκος με το δάχτυλο για μύτη. Σηκώθηκε κι άρχισε να ταχτοποιεί τα βιβλία του. Ή μήπως είσαι μεθυσμένος και δεν βλέπεις τη μύτη σου;
- Oπα!, αναφώνησε ο Ζωτρα, τι κανείς εσύ εδώ; Την τελευταία φορά που σε είδα ήταν στο Μαγικείο.
- Βαρέθηκα να κάθομαι και αποφάσισα να βρω μια δουλειά. Βλέπεις έχω όλα τα προσόντα, είπε με μετριοφροσύνη ο ανθρωπάκος.
- Και τι δουλειά κανείς; τον ρώτησε ο Ζωτρά. Βιβλία πουλάς;
- Όχι, είμαι ξεναγός. Εδώ είναι η χώρα με τις μύτες, αλλά εσύ δυστυχώς δεν μπορείς να περάσεις. Μόνο σε όσους έχουν μεγάλες ή περίεργες μύτες ή κάτι σχετικό, επιτρέπετε η είσοδος. Μπορώ όμως να σου δώσω ένα τουριστικό οδηγό για να μάθεις τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει, απάντησε ο ανθρωπάκος και του έδωσε ένα από τα βιβλία του.
- Έχει και έγχρωμες εικόνες, πρόσθεσε με καμάρι.
Ο Ζωτρα άρχισε να το ξεφυλλίζει προσεκτικά. Στις σελίδες από 2 ως 10 είχε φωτογραφίες και περιγραφή της πόλης, κτίρια με μυτερές στέγες, καθεδρικούς να-ούς, πυραμίδες στις πλατείες και οβελίσκους στα πάρκα. Στις σελίδες από 11 ως 22 γινόταν μια λεπτομερής απαριθμήσει των προσωπικοτήτων της χώρας με τις μύτες. Ο Ζωτρα διάβασε για λίγο τα ονόματα μήπως και βρει κάποιο γνωστό του. Και δεν έπεσε έξω. Εκεί ήταν ο Ζαν Μπατίστ Γκρενούϊγ, που με τη μύτη του ξεχώριζε τ΄ αρώματα όλου του κόσμου, ο στρατηγός Ντε Γκωλ, η υψίφωνος Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα, ο ποιητής και δεινός ξιφομάχος Σιρανό ντε Μπερζεράκ, ο Πινόκιο που η μύτη του μεγάλωνε κάθε φο-ρά που έλεγε ψέματα, ο δόκτωρ Φέργκιουσον που η μύτη του ήταν πελώρια σαν πλώρη πλοίου, φτιαγμένη για μεγάλες ανακαλύψεις, ο Ρόμπερτ Τζόουν από τα Φούμαρα, που η μύτη του άξιζε χίλιες λίρες, ο Σπίθας, ο φίλος του παιδιού Φάντασμα, που είχε μια μύτη χοντρή σαν πατάτα και ο Τζακ Νικολσον από την Τσαϊνα-τάουν με την πληγωμένη μύτη. Στη λίστα υπήρχαν και όλες οι μάγισ-σες γιατί έχουν γαμψές μύτες, οι κινέζοι γιατί φιλιούνται με τις μύτες, οι μποξέρ γιατί έχουν σπασμένες μύτες, οι κλόουν και οι μεθυσμένοι γιατί έχουν κόκκινες μύτες, πολλές κυρίες ψηλομύτες και φυσικά όλοι όσοι έχουν τη μύτη τους στον ουρανό. Στις σελίδες από 23 ως 29 υπήρχαν τα ζώα και τα φυτά, όπως π.χ. οι ελέφαντες, οι μυρμιγκοφαγοι, οι μονοκεροι, οι ρινόκεροι, τα κουνούπια, όλα τα πούλια που πετούν ή δεν πετούν, κλπ., όπως επίσης τα έλατα, τα κυπαρίσσια, και όλων των ειδών οι κάκτοι. Στις σελίδες από 30 ως 40 έβρισκες μια ανάλυση της Μυτολογίας, της πιο ανεπτυγμένης επιστήμης στη χώρα με τις μύτες, και στις σελίδες από 41 ως 60 μάθαινες ότι το σύμπαν φτιάχτηκε από μια κοσμική μύτη. Στην αρχή, πριν φτιαχτεί ο κόσμος, δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο μια Μύτη, και γι΄ αυτό έκανε πολύ κρύο, η μύτη κρυολόγησε και άρχισε να φταρνί-ζεται. Τότε γεννήθηκαν τα βουνά και τα ποτάμια και όλα όσα τέλος πάντων υπάρχουν στον κόσμο και στο σύμπαν. Στις σελίδες από 61 ως 71 ήταν οι μικρές αγγελίες, όπου μια μύτη από το Λελιγκραντ που έκανε βόλτες μ΄ ένα αμαξάκι, πουλιόταν σε τιμή ευκαιρίας, ενώ μια μύτη από το Λαβέρνο που το έσκασε γιατί δεν της άρεσε να την ξύνουν, έψαχνε για συγκάτοικο που να μιλάει ιταλικά. Τέλος στις σελίδες από 72 ως 100 υπήρχαν διάφορες εκφράσεις, καταγραμμένες από τον μεγάλο γλωσσολόγο Μυτηνιώτη. Ο Ζωτρα διάβασε με ενδιαφέρον:
*Είναι καβγατζής, τον τρώει η μύτη του για ξύλο,
*Ο έξυπνος από τη μύτη πιάνεται,
*Είναι πονηρός, του ξέφυγε κάτω από τη μύτη,
*Είναι τόσο θυμωμένος, που αν του πιάσεις τη μύτη θα σκάσει,
*Είναι περίεργος, χώνει παντού τη μύτη του,
*Είναι τόσο μεθυσμένος, που δεν ξέρει που είναι η μύτη του,
*Eιναι τόσο σκοτεινά, που δεν βλέπει τη μύτη του,
*Έχει αυτός μια μύτη, όλα τα καταλαβαίνει,
*Κοκκίνισε η μύτη του από ντροπή,
*Είναι έξυπνος, έχει καλή μύτη,
*Είναι ακατάδεχτος, έχει μια μύτη μέχρι εκεί πάνω,
*Είναι κουτός ή άβουλος, τον σέρνουν απ΄τη μύτη,
*Οποίος έχει μια μύτη, μπορεί να έχει δυο μαντήλια, ενώ οποίος έχει ένα μα-ντήλι δεν μπορεί να΄χει δυο μύτες,
*Μόλις ήρθε, μόλις έσκασε μύτη,
*Περπάτησε στις μύτες των ποδιών του….
Εδώ ο Ζωτρα σταμάτησε το διάβασμα και κοίταξε πονηρά τον ανθρωπάκο με το δάχτυλο για μύτη και του είπε:
- Μπορώ να περάσω;
- Όχι, εδώ δεν βλέπω πως μπορείς να χώσεις τη μύτη σου, απάντησε ο ανθρωπάκος.
- Κι αν περπατήσω στις μύτες των ποδιών μου;
- Α! είπε έκπληκτος ο ανθρωπάκος. Τότε, ασφαλώς και μπορείς να περάσεις. Όσο για την κατεύθυνση, άσε τη μύτη σου να σε οδηγήσει, τον συμβούλεψε .
Ο Ζωτρα διέσχισε και τη χώρα με τις μύτες. Δεν θα σας πούμε τι είδε εκεί. Οποιος θέλει να μάθει, μπορούμε να του δανείσουμε τον τουριστικό οδηγό. Για να τον διαβάσετε όμως πρέπει να ανάψετε το φως, γιατί ο Ήλιος κρύφτηκε στη γωνία της γης και η Σελήνη ακόμα δεν έσκασε μύτη. Κουρασμένη από τα πολλά ξενύχτια, άργησε να ξυπνήσει και έχασε το πρώτο βραδινό λεωφορείο για τη δουλειά της. Η νύχτα ήταν αφώτιστη και το σκοτάδι σκούρο μαύρο. Αν αυτό το βράδυ αποφασίζατε να βγάλετε φωτογραφία τον ουρανό ακόμα κι αν είχατε φλας, θα σπαταλούσατε το φιλμ σας.