Ο Ήλιος είναι αυτός που βλέπω μακριά ή μια μεγάλη χόβολη μαζί με πυροστιά;
Κι είναι Φεγγάρι ολόγιομο αυτό εκεί ψηλά
ή ένα διατρυτο τύρι με λίγα λιπαρά;
Τι είναι ο Ουρανός την νύχτα με τ’ αστέρια
μήπως μια εκκλησία γεμάτη καντηλέρια;
Κι η στρογγυλή η Γη, που πάνω της βαδίζω
ειν’ ένα αερόστατο η έτσι εγώ νομίζω;
Η Θάλασσα η απέραντη με το μεγάλο βάθος
είναι χιλιάδες δάκρυα η εγώ κάνω λάθος;
Κι ο Άνεμος; Ο Άνεμος που ολούθε τριγυρνάει
είναι καθρέφτης διάφανος, καθρέφτης που δεν σπάει;
Όπου και να κοιτάξεις, ότι κι αν αισθανθείς
σ’ αυτόν τον κόσμο θαύματα μόνο μπορείς να δεις;
Τα θαύματα εξήγηση και λόγια δεν σηκώνουν
αν εσυ δεν τα δέχεσαι εκείνα ξεφουσκώνουν;
Και τότε όλα τ’ ακριβά δεν έχουν πια άξια
κι αυτό που μένει τελικά δεν έχει σημασία.
Μονάχα μια απάντηση υπάρχει για να δώσεις:
Τα θαύματα του κόσμου αυτού δεν βρίσκεις στις εκπτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου